اثربخشی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر عاطفه مثبت و منفی زنان دارای همسر با اختلالات روانی

این پژوهش باهدف تعیین مداخلات مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر عاطفه مثبت و عاطفه منفی زنان دارای همسر با اختلالات روانی در سال 1395 و در شهر اصفهان انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون، با گروه کنترل بود. جمعیت آماری شامل کلیه زنان دارای همسر با اختلال روانی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره تحت پوشش سازمان نظام و بهزیستی اصفهان بودند. از بین زنان 30 نفر که تمایل به همکاری در جلسات درمانی داشتند انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) به‌صورت تصادفی گمارده در این طرح گروه آزمایش در طی 10 جلسه آموزش گروهی 90 دقیقه‌‌ای با تناوب هر هفته دو بار در معرض مداخلات مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر قرار گرفت همه آزمودنی‌ها قبل از مداخله، پس ‌از آن و 45 روز بعد در مرحله پیگیری به پرسشنامه عاطفه مثبت و منفی واتسون و همکاران (1988) پاسخ دادند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که مداخلات مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر باعث افزایش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید ((p<0.001). به‌علاوه این تاثیر در مرحله پیگیری نیز تائید شد ((p<0.001). بنابراین جهت افزایش عاطفه مثبت و کاهش عاطفه منفی زنان دارای همسر مبتلا به اختلال روانی می‌توان از مداخلات مبتنی بر رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر استفاده نمود.

The Effectiveness of Positive Cognitive Behavioral Therapy on the Positive and Negative Affect of women with spouse with Mental Disorders

The aim of this study was to determine the effectiveness of positive cognitivebehavioral therapy on female’s positive and negative affection with spouse with mental disorders in Isfahan city. The research method was a quasiexperimental design with pretestposttest design with control group. The statistical population included all women with spouse with mental disorder referred to counseling centers under the welfare organization of Isfahan. The sampling method was purposeful and among 30 women who were willing to cooperate in therapeutic sessions, they were assigned randomly in two groups: experimental (15) and control group (15). The experimental group received 10 sessions of positive cognitive behavioral therapy. After completion of sessions and 45 days after the follow up, they responded to the Watson et al. (1988) positive and negative affective questionnaire. The results of multivariate analysis of covariance showed that positive cognitivebehavioral therapy interventions increased positive emotional and decreased negative affect in the experimental group compared to the control group (p <0.001). In addition, this effect has been confirmed in the followup phase (p <0.001). Therefore, positive cognitivebehavioral interventions can be used to increase positive affection and reduce negative affection for women with spouse with mental disorders.