اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیک گروهی بر فاجعه سازی و نشخوار فکری در مادران کودکان کم توان ذهنی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر فاجعه سازی و نشخوار فکری مادران کودکان کم‌توان ذهنی انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح دوگروهی پیش‌آزمون پس‌آزمون بود. بدین منظور، از جامعه‌ی مادران دارای کودک کم‌توان ذهنی در منطقه 5 شهر تهران، تعداد 24 نفر انتخاب‌شده و پس از پاسخ به ابزارهای تحقیق به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش، مداخلات رفتاردرمانی دیالکتیک را به مدت 8 جلسه‌ی 5/1 ساعته دریافت کرد. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی تنظیم شناختی هیجان گارنسفکی، کرایج و اسپینهاون (2001) و مقیاس پاسخ‌های نشخواری نولن هکسما و مارو (1991) استفاده شد و درنهایت داده ها با استفاده از آزمون کوواریانس مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج حاصل از پس‌آزمون موید کاهش معنادار نمرات شرکت‌کنندگان گروه آزمایش در مولفه‌های نشخوار فکری و فاجعه سازی بود (p<0/01). بر اساس یافته‌های پژوهش می توان نتیجه گرفت، رفتاردرمانی دیالکتیک تاثیر مثبت معناداری در کاهش فاجعه سازی و نشخوار فکری مادران کودکان کم‌توان ذهنی دارد و می‌تواند در بهبود وضعیت روانی این گروه مورداستفاده قرار گیرد.