تاثیر تراکم علف هرز و سطوح مختلف کود نیتروژن بر شاخص های رشدی ذرت (Zea Mays L.)، تاج خروس ریشه قرمز (Amaranthus Retroflexus L.) و ارزن (Panicum Miliaceum L.)

به منظور بررسی تاثیر تراکم علف‌هرز و سطوح مختلف کود نیتروژن بر شاخص های رشدی ذرت (zea may l.)، تاج خروس ریشه قرمز (amaranthus retroflexus l.) و ارزن (panicum miliaceum l.)، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی تربیت مدرس به صورت فاکتوریل سه عاملی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار انجام پذیرفت. بر همین اساس، سه عامل کود نیتروژن (138، 184 و 230 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار)، گونه علف‌هرز (تاج خروس و ارزن) و تراکم علف‌هرز (به ترتیب 5 و 25 بوته در متر مربع برای تاج خروس و 7/5 و 37/5 بوته در متر مربع برای ارزن) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین مقدار وزن ماده خشک کل (2429/39 گرم) در تیمارهای کنترل علف‌هرز و 230 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به دست آمد. ذرت در رقابت با علف‌هرز ارزن بیشینه سرعت رشد محصول را در تیمار کم علف‌هرز و 138 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار کسب کرد. همچنین ذرت در رقابت با تاج خروس بیشینه سرعت رشد محصول و بیشینه سرعت رشد نسبی را به ترتیب با مقدارهای 30/83 گرم بر مترمربع در روز و 055/• گرم بر گرم در تیمار کم علف‌هرز و 138 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار کسب کرد. به طور کلی نتایج مشخص کرد، در مزراعی که علف‌هرزهای نیتروژن دوستی مانند تاج خروس غالب هستند، افزایش میزان مصرف کود نه تنها موجب افزایش ماده خشک و شاخص سطح برگ ذرت نمی‌شود، بلکه ضمن کاهش آن ها، موجبات آلودگی بیشتر محیط زیست را فراهم می‌آورد.