تاثیر پرایمینگ بذر بر عملکرد ریشه چغندر قند (beta vulgaris l.) تحت شرایط کم آبیاری و حضور علف های هرز

پرایمینگ بذر یکی از روش های بهبود بذر است که می تواند باعث بهبود جوانه‌زنی، سبز شدن و عملکرد گیاه در شرایط نامساعد محیطی (کم آبیاری و حضور علف های هرز) شود. این آزمایش به صورت کرت های دوبار خرد شده (اسپلیت اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دو مزرعه در دو منطقه جوین و جاجرم در سال زراعی 93-1392 انجام شد. آبیاری با چهار سطح 100، 90، 80 و 70درصد نیاز آبی به عنوان فاکتور اصلی، روش های پرایمینگ شامل پرایمینگ با آب جاری به مدت 48 ساعت، پرایمینگ با آب جاری به مدت 48 ساعت+ اسید هیومیک، پرایمینگ با آب جاری به مدت 48 ساعت+ سید استارتر، پرایمینگ با آب جاری به مدت 48 ساعت+ هیومکس + فولزایم و شاهد (بدون پرایمینگ) به عنوان فاکتور فرعی و رقابت با علف های هرز (عدم حضور و حضور علف های هرز) به عنوان فاکتور فرعی فرعی بود. نتایج نشان داد که با کاهش آب آبیاری از عملکرد ریشه چغندر قند به صورت معنی‌داری کاسته می شود. نتایج تاثیر روش های پرایمینگ برای دو منطقه نشان داد که تیمار آب جاری 48 ساعت+ استارت بذر و تیمار آب جاری 48 ساعت + اسید هیومک+ فولزایم به ترتیب با 6/55 و 48/55 تن در هکتار برای جاجرم و 57/54 و 15/54 تن در هکتار بالاترین عملکرد ریشه چغندر قند را داشتند. نتایج تاثیر متقابل در منطقه جوین و جاجرم نشان داد که با کاهش آب آبیاری از عملکرد ریشه چغندر قند کاسته و پرایمینگ باعث بهبود عملکرد ریشه در شرایط کاهش آب آبیاری و حضور علف‌های‌هرز شد. همچنین روش های پرایمینگ باعث کاهش کمتر افت عملکرد ریشه در حضور علف های هرز می شوند. در این راستا، تیمار آب جاری 48 ساعت + استارت بذر در هر دو منطقه عملکرد بهتری داشت. در مجموع، به خاطر اثرات مثبت پرایمینگ بذر مانند آب جاری 48 ساعت و ماده محرک استارت بذر بر عملکرد کمی چغندر قند این روش ها قابل توصیه می باشند.