تاثیر همزیستی میکوریزایی وکاربرد ازتوباکتر بر خصوصیات کیفی ژنوتیپ های مختلف گندم (triticum aestivum l.) در شرایط دیم منطقه خرم آباد

به منظور بررسی تاثیر همزیستی میکوریزایی و کاربرد ازتوباکتر بر خصوصیات کیفی ژنوتیپ های مختلف گندم (triticum aestivum l.) در شرایط دیم منطقه خرم آباد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در منطقه خرم آباد در پاییز سال زراعی 93-1392 انجام شد. تیمارها شامل تلقیح با قارچ میکوریزا (glomous sp.) در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح)، ازتوباکتر در دو سطح (تلقیح و عدم تلقیح) و ارقام مختلف گندم دیم شامل (سرداری، کوهدشت وکریم) بودند. نتایج نشان داد که اثر رقم بر محتوای فسفر، نیتروژن، پتاسیم و پروتئین دانه معنی دار شد. اثر ساده ازتوباکتر بر محتوای نیتروژن، پروتئین و فسفردانه و اثر ساده میکوریزا بر محتوای فسفر، نیتروژن و پروتئین دانه معنی دار شد. همچنین اثر متقابل ازتوباکتر و رقم بر محتوای نیتروژن و پروتئین دانه معنی دار شد. بالاترین درصد وابستگی میکوریزایی و درصد پاسخ رشد میکوریزایی به میزان 52/17 و 24/21 درصد مربوط به رقم کریم بود. در مجموع نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد کودهای بیولوژیک نقش مفید و موثری در بهبود ویژگی های رشد و خصوصیات کیفی ژنوتیپ های مختلف گندم در شرایط دیم منطقه خرم آباد دارد.