اثر کاربرد همزمان میکوریزا و کودهای آلی کمپوست، ورمی‌کمپوست و گرانوله‌ گوگردی بر برخی ویژگی های کمی و کیفی کنجد (sesamum indicum l.) در یک نظام زراعی کم‌نهاده

در سال‌های اخیر، با افزایش دانش بشری توجه به سلامت فرآورده‌های غذایی و به ویژه محصولات دارویی افزایش یافته است، از این‌رو، استفاده از نهاده‌های اکولوژیک برای تولید این محصولات بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. به منظور بررسی اثر کاربرد همزمان میکوریزا و کودهای آلی بر برخی خصوصیات کمی و کیفی کنجد (sesamum indicum l.) آزمایشی در مزرعه‌ دانشگاه فردوسی مشهد در سال زراعی 89-1388 در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل میکوریزا (glomus mosseae)، میکوریزا به علاوه کمپوست، میکوریزا به علاوه ورمی‌کمپوست، میکوریزا به ‌علاوه گرانوله گوگردی، کمپوست، ورمی‌کمپوست، گرانوله گوگردی و شاهد (بدون کود) بودند. نتایج نشان داد که اثر کودهای بیولوژیک و آلی بر عملکرد دانه معنی‌دار بود، به طوری‌که میکوریزا چه به تنهایی و چه در ترکیب با کودهای آلی گرانوله گوگردی و ورمی‌کمپوست باعث افزایش عملکرد دانه نسبت به شاهد شد. عملکرد بیولوژیک، در اثر تیمارهای ورمی‌کمپوست و گرانوله گوگردی همراه با میکوریزا نسبت به زمانی که این کودها به تنهایی به کار رفتند به طور معنی‌داری افزایش یافت. استفاده از کودهای آلی همراه با میکوریزا باعث افزایش درصد روغن کنجد شد، به طوری‌‌که در کاربرد همزمان میکوریزا و هر یک از کودهای کمپوست، ورمی‌کمپوست و گرانوله گوگردی روغن دانه به ترتیب 12، 13 و 10 درصد نسبت به کاربرد جداگانه میکوریزا افزایش یافت. به طور کلی، نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده همزمان از نهاده‌های بوم‌سازگار می تواند خصوصیات کمی و کیفی کنجد را بهبود بخشد.