بررسی اثر فاصله ردیف و کنترل علف های هرز در کشت مخلوط ذرت (Zea Mays L.) و بادام مینی (Arachis Hypogaea L.) از طریق شاخص های رقابتی

به منظور بررسی اثر فاصله ردیف و وجین علف های هرز و نسبت های مختلف کشت مخلوط ذرت 704 (zea mays l.) و بادام‌زمینی (arachis hypogaea l.) آزمایشی در پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) در سال 1391 اجرا شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل نسبت کاشت در چهار سطح (ذرت خالص، 50 درصد ذرت + 50 درصد بادام زمینی، 100 درصد ذرت + 100 درصد بادام‌زمینی و بادام‌زمینی خالص)، وجین علف هرز در سه سطح (بدون وجین، یک بار وجین و دو بار وجین) و فواصل بین ردیف ها با دو سطح (40 و 50 سانتی متر) در نظر گرفته شد. برای تعیین تیمار برتر کشت مخلوط، شاخص های ارزیابی مانند ضریب نسبی تراکم، شاخص رقابت، غالبیت و نسبت برابری زمین محاسبه شدند. نتایج نشان داد که فاصله بین ردیف و وجین علف های هرز و نسبت های کشت بر شاخص های ارزیابی شده تاثیر معنی‌داری داشتند. بیشترین مقدار شاخص نسبت برابری زمین (ler) مربوط به ترکیب تیماری صد درصد ذرت + صد درصد بادام‌زمینی به میزان (04/1) بود. علاوه بر این ضریب نسبی تراکم (k) مشخص نمود که بیشترین مقدار این شاخص در بادام زمینی، ترکیب تیماری عدم وجین با فاصله ردیف کمتر به میزان 41/7 و کمترین مقدار این شاخص در ذرت ترکیب تیماری یک بار وجین با فاصله ردیف بیشتر به میزان 4/0 تعلق داشت. شاخص تعادل رقابتی ذرت روی بادام‌زمینی در کلیه ترکیبات تیماری کوچک تر از یک بود و بنابراین بادام‌زمینی نسبت به ذرت از لحاظ رقابتی برتری داشته است. بر اساس این معیار تیمار مربوط به تراکم کمتر و دو بار وجین دارای بیشترین غالبیت بود. مقدار شاخص غالبیت برای ذرت در کلیه تیمارها منفی بود اما با افزایش تراکم در این گونه، شدت رقابت آن افزایش یافت. بنابراین، در کلیه شاخص ها بادام‌زمینی گونه غالب بود و علت این امر را می توان به استفاده بهتر از منابع و کنترل علف های هرز در این گیاه نسبت داد.