بررسی تاثیر کودهای اوره، سولفات‌آهن و ورمی‌کمپوست بر خصوصیات رویشی و عملکرد آفتابگردان (helianthus annuus l.) در شهرستان درگز

به منظور بررسی اثر کود ورمی‌کمپوست، کودهای اوره و سولفات‌آهن بر خصوصیات رویشی و عملکرد دانه آفتابگردان (helianthus annuus l.) آزمایشی در شهرستان درگز واقع در استان خراسان رضوی در سال 1391 اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه عامل و سه تکرار انجام شد. در این آزمایش سه سطح کود اوره (50، 150 و 250 کیلوگرم در هکتار) به‌ عنوان عامل اول و دو سطح ورمی‌کمپوست (مصرف هفت تن بر هکتار و عدم مصرف) به‌ عنوان عامل دوم و دو سطح سولفات‌آهن (مصرف 80 کیلوگرم در هکتار و عدم مصرف) به‌ عنوان عامل سوم در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر ترکیب تیماری اوره × ورمی‌کمپوست بر ارتفاع ساقه، قطر طبق، وزن خشک ساقه و عملکرد آفتابگردان در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. ترکیب 250 کیلوگرم در هکتار نیتروژن × ورمی‌کمپوست × سولفات‌آهن سبب افزایش ارتفاع ساقه، قطر طبق، وزن خشک دمبرگ و ساقه گردید. ترکیب تیماری ورمی‌کمپوست × سولفات‌آهن بر وزن خشک برگ، دمبرگ، ساقه و طبق بسیار معنی‌دار (01/0p?) بود. کاربرد ترکیب تیماری ورمی‌کمپوست × سولفات‌آهن بیشترین میزان قطر ساقه، وزن خشک برگ را به همراه داشت. بیشترین عملکرد دانه به مصرف 250 کیلوگرم در هکتار نیتروژن × ورمی‌کمپوست تعلق داشت. کاربرد سولفات‌آهن به همراه مقادیر مختلف کود اوره موجب کاهش عملکرد دانه شد. کمترین میزان عملکرد دانه مربوط به ترکیب تیماری 250 کیلوگرم در هکتار نیتروژن × سولفات‌آهن بود. بنابراین چنین به نظر می‌رسد که کاربرد تلفیقی کود آلی ورمی‌کمپوست و کودهای شیمیایی اوره و سولفات‌آهن در منطقه درگز می‌تواند در بهبود خصوصیات رویشی و عملکرد دانه آفتابگردان موثر باشد.