بررسی عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک، مورفولوژیک و فنولوژیک آفتابگردان (Helianthus Annuus L.) تحت تاثیر کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژن و فسفر

به منظور بررسی اثر کودهای شیمیایی و زیستی فسفره و نیتروژنه بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیک، مورفولوژیک و فنولوژیک آفتابگردان (helianthus annuus l.) این آزمایش در مزرعه ا ی در ایوانغرب (استان ایلام) در سال زراعی 90-1389 به صورت اسپلیت فاکتوریل، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش عامل اصلی شامل چهار تیمار کود شیمیایی نیتروژن و فسفر (صفر، 33، 66 و 100 درصد کود شیمیایی نیتروژن و فسفر مورد نیاز) و عامل فرعی شامل فاکتوریل کاربرد کود زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 در دو حالت (تلقیح و عدم تلقیح) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تلقیح بذور آفتابگردان با کود زیستی نیتروکسین سبب افزایش معنی دار 4/8 درصدی کلروفیل a در برگ آفتابگردان گردید. مصرف کودهای شیمیایی تاثیر معنی داری بر صفات مورفولوژیک آفتابگردان داشت، به طوری‌که کاربرد 100 درصد کود شیمیایی مورد نیاز نسبت به تیمار عدم کاربرد کود شیمیایی، باعث افزایش 92/4 درصدی در ارتفاع ساقه آفتابگردان گردید. برهمکنش نیتروکسین و فسفات بارور 2 بر gdd مورد نیاز تا غنچه دهی اثر کاهشی معنی داری داشت، به طوری‌که در عدم حضور نیتروکسین، با کاربرد فسفات بارور 2، میزان gdd مورد نیاز تا غنچه دهی آفتابگردان 38 واحد کاهش یافت. تلقیح بذر با نیتروکسین و فسفات بارور 2 نیز به ترتیب باعث افزایش 25/2 و 60/2 درصدی gdd مورد نیاز برای پر شدن دانه آفتابگردان نسبت به عدم تلقیح شد. در نهایت، با توجه به نتایج حاصله می توان بیان نمود که تلقیح بذور آفتابگردان با کودهای زیستی نیتروکسین و فسفات بارور 2 در کنار مصرف کودهای شیمیایی از طریق بهبود صفات مختلف، افزایش عملکرد دانه را به دنبال خواهد داشت.