تاثیر کشت مخلوط جو (hordeum vulgare l.) و شبدر ایرانی (trifolium resupinatum l.) بر ویژگی های کیفی علوفه

کشت مخلوط دو یا چند گیاه علوفه ای، یک جامعه گیاهی را به وجود می آورد که قادرند از منابع بهتر استفاده کرده و درنتیجه کمیت و کیفیت محصول بهبود یابد. جهت بهینه سازی نسبت و آرایش کاشت در مخلوط جو و شبدر ایرانی آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 93 – 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. آرایش کاشت در پنج سطح (مخلوط ردیفی 1:1، کشت یک ردیف جو یک ردیف شبدر (m1)، مخلوط ردیفی 2:2، کشت دو ردیف جو دو ردیف شبدر (m2)، مخلوط نواری 3:3، کشت سه ردیف جو سه ردیف شبدر (m3)، مخلوط نواری 4:4، کشت چهار ردیف جو چهار ردیف شبدر (m4) و کشت مخلوط درهم جو و شبدر (m5)) به عنوان کرت اصلی و نسبت کاشت نیز در پنج سطح (مخلوط افزایشی 50% شبدر + 100% جو (r5)، مخلوط افزایشی 25% شبدر + 100% جو (r4)، مخلوط جایگزینی 50% جو + 50% شبدر (r3) همراه با جو خالص (r2) و شبدر خالص (r1)) در کرت های فرعی قرار گرفتند. خصوصیات کیفی موردبررسی برای هر تیمار شامل قابلیت هضم ماده خشک (dmd)، قابلیت هضم ماده آلی (omd)، ارزش هضمی (d-value)، مقدار پروتئین خام (cp)، عملکرد پروتئین (py)، فیبر قابل حل در شوینده خنثی (ndf) و فیبر قابل حل در شوینده اسیدی (adf) بود. نتایج آزمایش نشان داد که آرایش و نسبت کاشت تاثیر معنی داری برdmd، omd، d-value و py داشت. بالاترین مقدار dmd، omd و d-value متعلق به آرایش کاشت (m1) و نسبت کاشت شبدر خالص (r1) بود. مقادیرcp، ndf و adf تحت تاثیر آرایش کاشت قرار نگرفت ولی اثر نسبت کاشت بر مقدار cp معنی دار بود. به طوریکه بیشترین مقدار cp را شبدر خالص (16.26 %) به خود اختصاص داد. همچنین بیشترین py مربوط به نسبت کاشت r2 (1962.2 کیلوگرم در هکتار) و آرایش کاشت m5 (1584.38 کیلوگرم در هکتار) بود. باوجود بیشتر بودن مقادیر dmd، omd، d-value و cp درکشت خالص شبدر و py درکشت خالص جو، آنچه امروز بسیار حائز اهمیت می باشد پایداری تولید است که در سیستم های کشت مخلوط تحقق می پذیرد که آرایش کشت مخلوط درهم (m5) با مقدار عملکرد مناسب ازنظر کمی و کیفی بیشترین مقدار عملکرد پروتئین را تولید نمود.

Effect of barley (Hordeum vulgare L.) and Persian clover (Trifolium respinatum L.) intercropping on forage quality

Introduction;Forage quality is limited in many forage production systems in developing countries, specifically in arid and semiarid conditions. Mixing Persian clover as a forage legume with cereals such as barley has been proposed as a way of increasing forage quantity and quality. Barley (Hordeum vulgare L.) is an annual cereal which can grow in marginal area, suppress weed pressure and provide high forage yield but protein content of the forage is low. Intercropping cereals and legumes have been suggested to increase forage nutrient .stated that barley intercropped with Berseem clover (Trifolium alexandrinum L.) compared with oat or triticale (Tritico×secale rimpaui Wittm.) produced higher protein in forage production. In addition, Lithourgidis et al. (2006) has been reported that vetch (Vicia sativa L.) intercropped with oat produced higher total protein compared with a sole stand of vetch. Carr et al. (2004) demonstrated that barley forage compared with oat (Avena sativa L.) had higher dry matter digestibility (DMD), lower acid detergent fiber (ADF), and higher crude protein (CP). In current study we compared a wide range of cropping rate and pattern to determine the best forage quality in mixture of barley and Persian clover in a lowinput system.;  ;Materials and methods;In order to find the optimum cropping rate and pattern in a mixture of barley and Persian clover an experiment was conducted in a split plot layout based on randomized complete block design with three replications at Research Farm of College of Agriculture, Ferdowsi University of Mashhad in 201314. The pattern of sowing considered in five levels (row intercropping 1:1, sowing one row barley one row clover (M1), row intercropping 2:2, sowing two row barley two row clover (M2), strip intercropping 3:3, sowing three row barley three row clover (M3), strip intercropping 4:4, sowing four row barley four row clover (M4) and mixed cropping barley and clover (M5)) which allocated as main plots and the cropping rate in five levels (additive mixture of barley %100: %50 clover (R5), additive mixture of barley %100: %25 clover (R4), replacement mixture of barley %50: %50 clover (R3), with pure barley (R2)and pure clover (R1)) proposed as subplots. Barley (Watan local variety originated from Herat, Afghanistan) and Persian clover (Trifolium respinatum L.) seed rates were considered 120 kg.ha1 and 40 kg.ha1, respectively. Sowing date was on October 23. Barley was harvested in heading stage and clover in completed flowering stage. Two random samples (0.51 kg) were chose in each plot to determine forage fresh yield and quality characteristics. Samples were dried at 75ºC for 72 h, then milled and determined percentage of forage dry matter. The forage quality characteristics examined were dry matter digestibility (DMD), organic matter digestibility (OMD), digestive value (Dvalue), crude protein (CP), protein yield (PY), neutral detergent fiber (NDF) and acid detergent fiber (ADF). The pepsincellulase In vitro two step method was used for determine DMD, OMD and Dvalue. Crud protein; NDF and ADF contents were determine based on Nelson et al. (1973) and Goering and Van Soest (1970) methods, respectively. Analysis of variance (ANOVA) and lest significant different test (LSD) were performed using SAS version 9.3 (SAS Institute Inc., Cary, NC, USA).;Results and Discussion ;Results showed that the effect of cropping rate and pattern on DMD, OMD, Dvalue and protein yield (PY) were significant (p <0.01). The highest levels of DMD, OMD and Dvalue were obtained in M1 sowing pattern and R1 pure clover, respectively .The effect of sowing pattern on CP, NDF and ADF contents were not significant. The highest CP content was shown in pure clover (16.3 %) and the highest PY were obtained in pure barley (1962.2 kg.ha1) and mixed cropping (1584.4 kg.ha1). So producing high DMD, OMD, Dvalue and CP in clover and PY in barley alone is not sufficient but must also consider the stability of the system that it is implemented in mixed cultures.