ارزیابی شاخص های تنوع زیستی برخی گیاهان زراعی در استان کرمانشاه

تنوع زیستی کشاورزی همواره مبنایی برای تداوم کارکرد سیستم های تولید غذا و فراهم کننده خدمات فرهنگی و زیباشناختی در جوامع انسانی است. در این مطالعه، تنوع گیاهان زراعی در استان کرمانشاه با استفاده از شاخص های تنوع زیستی مورد بررسی قرار گرفت. شاخص های غنای گونهای، شانون، یکنواختی سیمپسون و تشابه سورنسون برای کل استان و شهرستان ها به تفکیک محاسبه شدند. برای محاسبه این شاخص ها از سطح زیرکشت گیاهان در شهرستان ها استفاده شد. نتایج نشان داد که در این استان 19 گونه مورد کشت و کار قرار گرفته که به هشت تیره گیاهی تعلق داشتند در این بین بیشترین سطح زیرکشت مربوط به تیره های پوآسه (71%) و لگومینوز (25%) و در بین گیاهان، گندم (triticum aestivum l.) (51%) و نخود (cicer arietinum l.) (23%) بود. بالاترین غنای گونه ای در شهرستان های صحنه (19)، کرمانشاه (17) و سرپل ذهاب (17) مشاهده گردید. شهرستان های هرسین (2.48)، صحنه (2.24) و کنگاور (2.2) بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون را دارا بودند. روند شاخص ها در بازه زمانی بین سال های 1378 تا 1388 نشان داد که مقدار شاخص شانون مزارع دیم استان با گذشت زمان کاهش یافته (0.48=r)که دلیل آن کاهش یکنواختی بوده است. در نهایت، همبستگی بین شاخص های شانون با سیمپسون (0.78) و غنای گونه ای با یکنواختی (0.85) در سطح احتمال 1% معنی دار شد.