تاثیر زئولیت، میکوریزا و سوپرجاذب بر رشد و استقراراولیه گیاه مرتعی دارویی بومادران (Achillea Millefolium L.) در خاک های آلوده به فلزات سنگین معادن متروکه سیمان (مطالعه موردی: کارخانه سیمان شرق مشهد)

امروزه معدن کاوی ها تا مساحت زیادی موجب تخریب مراتع می گردد، برای عبور از این بحران، نیاز فراوانی به احیاء اراضی تخریب یافته به وسیله استقرار گیاهان در مناطق معدن کاوی شده احساس می شود. روش های جدید اصلاح مراتع مبتنی بر استفاده از رهیافت های زیستی و غیرزیستی (زئولیت، سوپرجاذب و میکوریزا) می تواند به استقرار گیاهان در این مناطق کمک کند. این تحقیق با هدف بررسی امکان افزایش استقراراولیه و رشد گیاه مرتعی دارویی بومادران (l. (achillea millefoliumدر اراضی معدن کاوی شده آلوده به فلزات سنگین، ابتدا نشاء های کشت شده در گلخانه با میکوریزا (glomus intraradices) زئولیت و سوپرجاذب تلقیح و سپس در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در منطقه نیمه خشک اراضی معدن کاوی کارخانه سیمان شرق مشهد در سال 95-1394 کشت شد. گیاهان فقط یک بار در زمان کشت آبیاری شدند. در این تحقیق درصد استقرار، ارتفاع گیاهان کاشته شده، درصد کلونیزاسیون میکوریزا با ریشه گیاه بومادران در اراضی و برخی از خصوصیات مورفولوژیکی از جمله وزن خشک اندام هوایی، وزن خشک ریشه و وزن خشک کل گیاه اندازه گیری شد. تیمارهای میکوریزا، زئولیت و سوپرجاذب موجب افزایش استقرار اولیه گیاهان (به ترتیب 50 ، 33 و 11 درصد) افزایش ارتفاع (14.3، 12.3 و 6.3 سانتی متر)، افزایش وزن خشک اندام هوایی (0.73، 0.57 و 0.5 گرم)، افزایش وزن خشک ریشه (0.26، 0.15 و 0.14 گرم) و وزن خشک کل گیاه (1، 0.73 و 0.64 گرم) نسبت به شاهد شدند. نتایج نشان داد که تیمارهای میکوریزا، زئولیت و سوپرجاذب به ترتیب بیشترین تاثیر را بر افزایش استقرار اولیه و بهبود خصوصیات رشدی گیاه بومادران داشتند و می توان جهت استقرار اولیه گیاهان در اراضی آلوده به فلزات سنگین منطقه معدن کاوی شده کارخانه سیمان شرق مشهد در منطقه نیمه خشک واقع شده اند پیشنهاد کرد.