سیر تحول سوررئالیسم در آثار زکریا تامر براساس مطالعه‌ی موردی سه مجوعه‌ی (صهیل الجواد الابیض، ربیع فی الرماد و الرعد)

سوررئالیسم مکتبی هنری ادبی است که در اوایل قرن بیستم در فرانسه ظهور کرد و هدف داعیان آن رسیدن به «واقعیت برتر» بود. رویا، نگارش خودکار، دیوانگی، طنز، اروتیسم، امر شگفت و جادو، اشیای سوررئالیستی و تصادف عینی از وسایل عمل سوررئالیست‌هاست. زکریا تامر، داستان نویس معاصر سوری، از جمله نویسندگان عربی است که مطالعه آثارش، نشان دهنده تاثیر وی از چنین نگرشی در گزینش سوژه‌ها و فضاهای داستانی‌ بوده است. مقاله حاضر با بررسی سه مجموعه نخستِ داستان‌های کوتاه تامر بر اساس اصول و مبانی مکتب سوررئالیسم، سیر تحول دهه آغازین نویسندگی او را از این منظر بررسی و تحلیل کرده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که زکریا تامر در مجموعه نخست خود (صهیل الجواد الابیض) پایبندی بیشتری به سوررئالیسم فرانسوی دارد و اکثر داستان‌هایش در فضایی رویاگونه و فراواقعی روایت می شود. وی در مجموعه های دوم (ربیع فی الرماد) و سوم (الرعد) به سمت بومی کردن این نگرش پیش می رود؛ بگونه‌ای که باوجود کم رنگ شدن مولفه‌های سوررئالیستی در داستان ها، فضای کلی آن ها همچنان سوررئالیستی است. نکته قابل توجه در این روند، نزدیک شدن تامر به نوعی سوررئالیسم اجتماعی است که تضاد آشکار با جنبه فردگرایانه این مکتب دارد.