گواه نمایی در خطبه قاصعه

گواه نمایی، مقوله ای دستوری است که وظیفۀ آگاهی از منبع اطلاعات را برای پشتیبانی از گزاره بر عهده دارد و شامل دو حوزۀ منبع اطلاعات و تاثیر بر مخاطب است. عناصر دستوری در بیان گواه نمایی در هر زبان بر اساس امکانات زبانی موجود، متفاوت است. در مواردی که امکان بیان گواه نمایی در دستور وجود نداشته باشد، عناصر واژگانی در بررسی آن، تحلیل می شود. در این جستار، مسائل خاص مربوط به این پدیدۀ زبانی در خطبه «قاصعه» به هدف درک چگونگی تاثیرگذاری سخنان امام علی(ع) بر اساس ذکر شواهد و منبع اطلاع بررسی‌شده و به روش توصیفی تحلیلی نشان داده می شود که نشانگرهای دستوری و غیردستوری چگونه مستعد انتقال گواه نمایی در سخن امام علی (ع) هستند. درنهایت این نتیجه حاصل می شود که عناصر واژگانی و راهبردهای گواه نمایی با استناد به آیات قرآن و استدلال منطقی بیشترین میزان شهودیت و گواه نمایی را بیان می کنند.