بررسی مفاهیم قلب نحوی و مبتداسازی در زبان‌شناسی کلاسیک عربی

جابجایی ارکان جمله یکی از موضوعاتی است که توجه زبان‌شناسان را به خود جلب کرده است. قلب نحوی و مبتداسازی از جمله اصطلاحاتی است که زبان‌شناسان معاصر برای توضیح این پدیده بکار می‌برند. قلب نحوی، فرآیند جابجایی ارکان جمله به همراه نقش‌های دستوری و بدون ایجاد تغییری در معنای تحلیلی آن است، و مبتداسازی به فرآیند جابجایی ارکان جمله از جایگاه بی‌نشان (/ اولیه) خود به ابتدای جمله و قرار گرفتن در جایگاه مبتدا اطلاق می‌شود. این دو پدیده علاوه بر ایجاد تقدیم و تاخیر در جمله، بر ساخت اطلاع و تاکید جمله نیز تاثیر می گذارند. پدیده تقدیم و تاخیر در مطالعات زبان‌شناسان کلاسیک عربی نیز مورد توجه بوده است و ردّپای آن در ابتدایی‌ترین آثار تالیفی در این زمینه؛ مانند «الکتاب» سیبویه و «دلائل الاعجاز» عبد القاهر جرجانی قابل مشاهده است. این پژوهش با رویکردی تحلیلی ـ تطبیقی، به مقایسه آرای زبان‌شناسان معاصر و زبان‌شناسان کلاسیک عربی و تطبیق آرای ایشان بر آرای بیان شده در زبان‌شناسی کلاسیک عربی می‌پردازد. ازجمله نتایج این پژوهش می‌توان به این موارد اشاره کرد: تطابق قلب نحوی و مبتداسازی به ترتیب با تقدیم در نیت تاخیر و تقدیم بدون نیت تاخیر در زبان عربی، ارتباط پدیده اشتغال در دستور زبان عربی با مفهوم مبتداسازی و تاکید، ارتباط مفهوم عنایت و اهتمام با مفهوم برجستگی، ارتباط مفهوم قصر و تخصیص با مفهوم تاکید.