بررسی و تحلیل شخصیت ابن رومی بر اساس نظریه عقده حقارت آدلر

ادبیات به دلیل ماهیت و حوزه گسترده‌اش، با سایر رشته‌های علوم انسانی اشتراک و تناسب موضوعی دارد. از این رو، قابلیت انجام پژوهش‌های بین رشته ای در آن امکان پذیر است. در این میان رابطه ادبیات و علم روان‌شناسی از اهمیت و عمق زیادی برخوردار است؛ بگونه ای که نقد و تحلیل اثر ادبی از منظر روانشناسی برای شناخت شخصیت صاحب اثر، یکی از برجسته ترین روش های نقدی است. اشعار شاعران یکی از آثار ادبی است که بازتاب و انعکاس راستین شخصیت آفریننده آثار در آن نمود پیدا می کند. ابن رومی یک از شاعران برجسته عصر عباسی است که زندگی روی خوشی به وی نشان نداد و همواره غرق در مصیب و بلا بود، و در وجود خود حقارت های جسمانی و اجتماعی را احساس می کرد، در نتیجه اشعار وی عرصه جولان عقده های روانی اوست. این پژوهش در تلاش است تا با روش توصیفی ـ تحلیلی، شخصیت ابن رومی را از رهگذر اشعارش با رویکرد نقد روانشناسی در چارچوب نظریه عقده حقارت آلفرد آدلر بررسی و تحلیل کند. نتیجه این پژوهش نشان می دهد که حضور احساساتی نظیر حسادت، بدبینی، تنفر، ترس در وجود ابن رومی، نشان از نهادینه بودن عقده حقارت در شخصیت او دارد.