بررسی انتقادی سیمای زن در امثال و حکم فارسی و عربی با استناد به آیات و روایات

امثال و حکم بخشی قابل توجه از ادبیات و فرهنگ جوامع مختلف و بیان‌کننده دغدغه ها، آرزوها و آرمانهای توده مردم است که از دور دستهای تاریخ به یادگار مانده است. مقوله زن یکی از موضوعاتی است که در ضرب المثلها مورد توجه واقع شده و جایگاهی درخور یافته است. زن در ادبیات کلاسیک فارسی و عربی چهره چندان مثبت و درخور ستایشی ندارد. در میان امثال و حکم نیز هویت زن مخدوش و تیره و دیدگاههای منفی نسبت به او بر سیمای او سایه افکنده است. سیمای زن در امثال و حکم فارسی و عربی از همگونیهای فراوان برخوردار است. کم خردی، سست رای بودن، لزوم خانه نشینی و مستوری، سزاوار تنبیه بودن و ناقص الخلقه بودن از آن جمله است. از آنجا که برخی، این نگاه منفی به زن را در جوامع ایرانی و عربی تا حدودی برگرفته از نگاه دینی مردم این جوامع می دانند جستار حاضر با روش تحلیل محتوا و بر اساس آموزه های اسلامی به بررسی انتقادی سیمای زن در امثال و حکم فارسی و عربی پرداخته و با استناد به آیات و روایات، بی پایه بودن چنین ادعاهایی را اثبات کرده است