نقد و بررسی رمان «القندس» محمد حسن علوان با تکیه بر مفهوم نام دهی و طبقه بندی نظریه «ون لیوون»

کارگزاران و ایفاگران اجتماعی نقش مهمی در شکل گیری گفتمان و تبلور و تجسم اندیشه ها و بن مایه های اثر ادبی دارند و نویسنده با دو شیوه حذف و اظهار می تواند با بازنمایی آنها در اثر بپردازد. این دو شیوه، بستگی به شرایط اجتماعی جامعه و میزان قدرت و نحوه ظهور کارگزاران اثر در نوسان است. این مقاله در پرتو نظریۀ گفتمانی ون لیوون و تنها با تکیه بر دو مقولۀ نام دهی و طبقه بندی کارگزاران اجتماعی، به دنبال کارکردها و مضامین اجتماعی پنهان و چرایی انتخاب شیوه های متنوع نام دهی و طبقه دهی در رمان القندس اثر نویسنده عربستانی « محمد حسن علوان »اسبت. یادآور می شود، آثاری که در شرایط استبدادی و خفقان تولید شده یا حاصل شرایط اجتماعی سنت گرایآن های است، از جهت تحلیل و پردازش بر پایه نظریات گفتمان کاوی به ویژه چگونگی بازنمایی کارگزاران از ضرورت پژوهشی قابل ملاحظه ای برخوردار است و از طریق آن می توانبا کارکردها و پیام های گفتمان ساز اثر دست یافت. روش به کار رفته در این پژوهش توصیفی – آماری است. نتیجه نشان می دهد علوان در سطح نام دهی از نام های کمتری سود گرفته است.عاملیت فضای استبداد و تابوهای سنتی سبب عدم تصریح به نام دهی بسیاری از ایفاگران شده است. ارزش دهی سلبی و هویت بخشی نسبتی از نوع طبقه بندی با توجه به بدبینی شخصیت و نقش مهم خانواده و سنت ها در بازنمایی ایفاگران از بسامد بیشتری برخوردار است.

criticism of the novel al-qunds by mohammad hasan alwan based on the theory of van leeuwen

social agents play a crucial role in shaping discourse and embodying literary ideas and motifs in literary works. authors employ various methods, suchas omission and assertion, to represent these agents, influenced by social conditions, power dynamics, and the emergence of social agents within the text. drawing on the discourse theory of theo van leeuwen, this article delves into the functions, underlying social themes, and rationale behind the modes of naming and classification in the novel al-qondos by saudiarabian writer mohammed hasan alwan. analyzing the discursive representations and understanding the functions and messages generated by the text's construction is essential for literary works produced under oppressive or traditional social circumstances. the result shows that alwan has used the component of omission more than statement, considering thesame atmosphere of tyranny in saudi society, and these omissions are done consciously but with the assumption that the intelligent audience willunderstand the author's intention. also, the methods of declaring identity or naming in accordance with the culture have been used for more irony and criticism.