معنا آفرینی انواع تناوب در صداهای دستوری از منظر کلایمن در نامه پنجاه و سوّم نهج‌البلاغه

صدای دستوری به عنوانِ یک موقعیّت ویژه دستوری، به بازنمودِ دلالتِ ساخت‌های نحوی می‌پردازد. متن نهج‌البلاغه به عنوان متنی جامع خواننده را به جستجوی معنا ، کنجکاو می‌کند. نویسندگان، صدای دستوری را که ارتباط ساخت‌های نحوی جملات با یکدیگر را آشکار می‌کند، برای تحقیق در این نامه مهّم انتخاب نمودند و چون تناوب تغییر معنا را در دو ساخت نحوی به ظاهر یکسان ایجاد می‌کند، در عنوان جای گرفت. آن‌چه به کمک روش توصیفی- تحلیلی و به واسطه منابع اینترنتی موثق و نیز مراجعه به کتاب‌خانه، حاصل آمد، به این قرار است: تناوبِ فعّال/ میانی معرّفی در مطابقت بر افعال نامه پنجاه و سوّم نهج‌البلاغه، بیش‌ترین بسامد را داشت. تناوب نشان‌دار در دسته صداهای فعّال/ میانی، نیز دارای بیش‌ترین فراوانی است. تناوب منظّم از نظر کلایمن در 10 فعل به ایجاد معنا می‌پردازد. تناوب مکانی، مفعول غیرمستقیم را به صحنه فعلی نزدیک‌تر و در نتیجه کنش‌پذیرتر کرده است.

Meaning Creation of Types of Alternation in Grammatical Voices from the Perspective of Kleiman

In letter 53 of Nahjul Balaghah, syntactical and semantic coherence between various grammars is noticeable. Since Nahjul Balaghah is a literary, social, cultural, and political text, it drives the reader to seek meaning in it. Hence, the authors used grammatical voices in this letter which reveal syntactical constructions, since grammatical voices are examined in verbs. In the meantime, alternation is part of a verb’s descriptive situation that is focused attention and hence creates a changing meaning in two seemingly-similar syntactical constructions. Using the descriptive-analytical method and also credible Internet sources, and reference to library methods, it was concluded active/middle alternation, which saw the highest frequency when matched with the verbs of the letter 53. Marked alternation in active/middle voices by rating participants’ roles in the present situation had the highest frequency..