بررسی ادب‌مندیِ استراتژی‌های بیان در داستان‌های کودکانه شادی فقیه

زبان که اصلی‌ترین ابزار انتقال پیام است، باید به‌گونه‌ای به‌کار رود که با آن، اعتبار اجتماعی پیام‌رسان و پیام‌گیر محفوظ گردد. در این‌صورت، پیام از حد مطلوبی از ادب‌مندی برخوردار می‌گردد. بنابر نظریه ادب‌مندی، در یک ارتباط گفتاری، پیام‌رسان می‌تواند از استراتژی مستقیم و یا غیرمستقیم، استفاده کند؛ اما سخنی به وضعیت ادب‌مندی نزدیک‌تر است که در آن بیشتر از استراتژیِ غیرمستقیم استفاده شود. ادبیات کودک که هدف آموزش کودک را بر عهده دارد، باید در انتقال پیام به مخاطب (کودک)، به ساختارهای ادب‌مندِ زبان بسیار نزدیک باشد. لازمه این امر، آگاهی خالقِ اثر از استراتژی‌های بیان است. جُستار حاضر با تکیه بر روش توصیفیتحلیلی به‌دنبال کشف میزان ادب‌مندی در داستان‌های کودکانه عربی است. به‌همین منظور، گفتگوهای شخصیت‌ها در داستان‌های کودکانه شادی فقیه (1966م)، داستان‌نویس معاصر مصر، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان از آن دارد که از مجموع 353 گفتگویی که از زبان شخصیت‌های داستان روایت می‌شود، استراتژی غیرمستقیم در بالاترین میزان (75%) و استراتژی مستقیم در پایین‌ترین میزان (25%) است. این میزان کارکرد نشانگر آن است که تمامی داستان‌ها از حد بسیار مطلوبی از ادب‌مندی برخوردار است؛ لذا نویسنده در آموزش زبانی ادب‌مند به کودک موفق عمل کرده است.