نقد ادلۀ عقلی و نقلی انکار برزخ از دیدگاه قرآنیان شبه قارۀ هند (با محوریت آراء جیراج پوری)

اعتقاد به وجود عالم برزخ یکی از اصول پذیرفته شدۀ بیشتر مسلمانان است. برخی از آیات قرآن مانند؛ آیۀ 11 سورۀ غافر و آیۀ 154 سورۀ بقره به آن پرداخته اند، همچنین ائمۀ هدی (ع) نیر در احادیث خویش به این امر مهم اشاره کرده اند، با این وجود، برخی از فرق مسلمانان در این امر شبهه ایجاد کرده اند. قرآن بسندگان شبه قاره، یکی از فرقی است که جود برزخ را انکار کرده است. قرآنیان شبه قاره با ادلۀ عقلی «1. نامشخص بودن ماهیت نفس انسان؛ 2. عدم آثار عذاب در جسد در داخل قبور» و نقلی «آیات؛ 11 و 46 سورۀ غافر و آیۀ 154 سورۀ بقره»، با روش تفسیری نامتداول از جمله؛ رای گرایی، تاویل و علم گرایی، به اثبات عدم وجود برزخ پرداخته اند. از این رو، تحقیق پیش رو بر آن شده، آراء قرآنیان شبه قاره را با روش توصیفی انتقادی، حتی الامکان مورد ارزیابی قرار دهد.

Critique of Rational and Narrative Reasons for Denying Purgatory from the Perspective of the Indian Subcontinental Qur’anists (focusing on the views of Jiraj Puri)

Belief in the Purgatory is one of the accepted principles of most Muslims. Some Qur’anic verses such as Surah AlGhāfir/11 and Surah AlBaqarah/154 deal with this issue. Also, the Infallible Imams (AS) mentioned this important matter in their sayings. However, some Islamic sects have cast doubt on it; The Qur’anists of the Indian Continent are among those who denied the existence of the Purgatory. They proved their idea of the nonexistence of Purgatory through rational arguments of “1. uncertainty of the nature of the human soul, 2. the lack of torment’s signs on the body laid in the grave” and narrative evidences of the verses “Surah AlGhāfir/11 and 46 and Surah AlBaqarah/154 with an unusual exegetical method, including selfidea, interpretation (ta’wīl), and scientism. This paper intends to evaluate the views of the subcontinental Qur’anists based on a descriptivecritical method, as much as possible.