نقد مقالۀ «عیارسنجی رویکرد سکوت‌گرا در برابر انگارۀ اتحاد عاقل و معقول»‏

در مقاله‌ای مهم‌ترین ادلۀ اثبات و ابطال انگارۀ اتحاد عاقل و معقول را بررسی کردم، نشان دادم هیچ‌یک از آنها تامّ نیست و در انتها چنین نتیجه گرفتم که در مورد این نظریه باید سکوت کرد. این رویکرد سکوت‌گرا موردنقد پژوهشِ دیگری قرارگرفته‌است که تگارندۀ آن تلاش کرده‌است برهان تضایف را از اشکال‌های مقاله‌ام نجات دهد. در این مقاله با عیارسنجی تلاش‌های پژوهش مذکور، نشان دادم که:1 این تلاش‌ها درواقع دست کشیدن از برهان تضایف و اقامۀ برهآنهای دیگری است که خود صدرا به آنها اشاره هم نکرده‌است؛ 2 این برهانها در اثبات اتحاد ماده و صورتی که مورد ادعای نظریۀ اتحاد عاقل و معقول است، ناتوان است؛ 3 هیچ یک از اشکال‌های پژوهش مذکور به مقالۀ اول، وارد نیست. برای پاسخ به اشکال‌ها، در این پژوهش نشان می‌دهم تجرد شرط معلوم‌بودن نیست و این مطلب با تجرد صور ادراکی منافاتی ندارد، زیرا بحث در بابِ علم حضوری است، نه علم حصولی. همچنین روشن می‌کنم شرط بالفعل و بالذات معقول بودن، «جوهر مجرد بودن» است؛ زیرا اوّلاً خودِ صدرا علم حضوریِ «عرض» به خودش را ردّ کرده‌است؛ ثانیاً پذیرشِ چنین دیدگاهی، مسئله را از حوزۀ بحثِ آن خارج می‌کند، زیرا حوزۀ بحث در مسئلۀ «اتحاد عاقل و معقول»، علم حصولی به غیر است، نه علم حضوری عرض به خود.

a critical analysis of the article: ‘a study of the silence approach against the theory of union of the intelligent and intelligible’

in a previous scholarly contribution (a1), a critical examination was conducted wherein the foremost arguments substantiating and challenging the theory of the amalgamation of the intelligent and the intelligible were scrutinized. through a meticulous critique, i advanced the proposition that a stance of reticence should be adopted concerning this theory. the approach characterized by reticence has encountered critique in another scholarly investigation (a2), wherein the author endeavored to salvage the mutual correlation argument from the perceived challenges presented in my article. in the present article, upon scrutinizing a2, i have demonstrated: 1 a2 effectively abandons the mutual correlation argument and advances alternative contentions not articulated by sadra himself; 2 these contentions prove inadequate in substantiating the postulated unity of matter and form integral to the theory of the amalgamation of the intelligent and the intelligible; 3 none of the objections posited by a2 find incorporation within a1. it has been clarified that being non material is not a condition of being intellectualized, and this matter does not contradict being non material of perceptual forms. it is also known that the condition of being actually intellectualized is being non material substance.