تبیین اصالت وجود از نظر ملاصدرا با توجه به تفاسیر آن

مسئله این مقاله ضمن بررسی چند تفسیر اصلی از اصالت وجود، تفسیر دیدگاه ملاصدرا با روش راوی سوم است. طبق این تفسیر آنچه در اصالت وجود اصل است، تمایز ذهن و عین یا ماهیت و وجود و تفاوت احکام هر یک و رابطه آن ها است. با این حال ملاصدرا مدعای خویش را در قالب قضیه «وجود موجود است» بیان می کند و این قضیه را از سنخ حمل شایع صناعی می داند. در تفسیر این مقاله از دیدگاه ملاصدرا سه گزاره اصلی درون مایه اصالت وجود وی می باشد: وجود مصداق دارد، ماهیت در خارج مصداق ندارد و ماهیت به عرض وجود و مجازا در خارج مصداق دارد. این سه گزاره به صورت کلی در سایر تفاسیر نیز مطرح می شود، اما شرح هر کدام متفاوت است. اما تمایز اصلی تفسیر این مقاله، آن است که ماهیت اساسا امکان صدق بر خارج را ندارد.

Mullā Ṣadrā’s View on the Principality of Existence

.In addition to a study of the major interpretations of the principality of existence, (ʾIṣāla alwujūd) this article studies Mullā Ṣadrā’s view through the third person narration method. According to this method, the main point in principality of existence is the distinction, the rules and the relation of existence and quiddity. Mullā Ṣadrā describes his view in the form of the proposition, Existence exists, and he claims that this proposition is a common technical Predication. This proposition can be interpreted as follows: 1. Quiddity has instantiations in the external world. 2. Quiddity does not have any instantiation in the external world. 3. Quiddity, primarily, does not have any instantiation in the external world, but it has instantiations through existence. There are many explanations for each of the three interpretations. The major point of this article is that it is not possible for quiddity initself to exist in the external world.