روش‌شناسی استنتاج به بهترین تبیین: مدلی برای گزینش نظریات منطقی

ظهور منطق‌های غیرکلاسیک در برابر منطق کلاسیک موجب از بین رفتن فرض پیشینی بودن معرفت منطقی شده بطوریکه منطق‌دانها از ترجیح یک نظریه منطقی بر نظریات دیگر سخن می‌گویند و مدلی برای گزینش معقول میان آنها ارائه کرده‌اند. روش‌شناسی استنتاج به بهترین تبیین از جمله مدلهای گزینش معقول میان نظریات علمی است و در این نوشتار نشان می‌دهیم که نظریات منطقی از ویژگی‌های لازم برای کاربست این روش‌شناسی در حوزه منطق برخوردارند. به‌ویژه نشان می‌دهیم که منطق‌دانها، چنانکه کارنپ می‌پنداشت، در گزینش نظریات منطقی آزاد نبوده، سازگاری یک نظام منطقی با شواهد پذیرفته شده و نظام دیگر با آن شواهد شرط گزینش معقول است. مسئله تفاوت معنای ادات ربط در منطق‌های مختلف یکی از مسائلی است که مقایسه‌پذیری منطق‌ها را به چالش می‌کشد و در این نوشتار ضمن معرفی یکی از راه حلها‌ی این مسئله آن را به گونه‌ای ترمیم می‌کنیم که از گزند نقدها در امان بماند.

Inference to the Best Explanation: A Model for Rational Choice of Logical Theories

Since the emergence of nonclassical logics in the twentieth century, the assumption that logical knowledge is a priori has been challenged. Currently, logicians speak of preferring one logical theory over another and presenting a model of rational choice. “Inference to the best explanation” is a proposed model for the rational selection among scientific theories, and in this paper, we show that logical theories have the necessary features to apply such a methodology in the field of logic. Particularly, we show that such preferential treatment is not merely a liberal choice of a logical language, as Carnap supposed, but the inconsistency with some accepted evidence leads logicians to choose a logic theory that is compatible with that evidence. The Meaning variances of the logical constants are one of the issues that challenge the commensurability of logic theories. Having explained different solutions to this problem, we try to defend the best one in a way that avoids criticism.