تقریر انسان‌شناسانه اعتباریات بر اساس ماجرای هبوط انسان از منظر علامه طباطبایی

هبوط انسان ماجرای یک شخص خاص نیست که در تاریخ رخ داده است، بلکه فرایند ورود انسان به حیات دنیایی است. علامه طباطبایی با تبیین تمایز ماجرای هبوط و خلقت ارضی انسان و بیان چیستی و علل هبوط انسان به دنیا، منشا و مراحل شکل‌گیری اعتباریات انسانی را تقریر می‌کند. محوری‌ترین سوال این مقاله پیرامون نسبت هبوط انسان با اعتباریات است که از منظر علامه طباطبایی، حقیقت هبوط به معنای ورود به عالم اعتباریات است؛ اعتباریاتی که نقش اساسی در شکل‌گیری اجتماع و همچنین نقش انکارناپذیری در رشد و تعالی انسان‎ها دارد. براساس ماجرای هبوط که همان توجه انسان به کثرت و غفلت از وحدت است، پندار استقلالی انسان و به تبع آن، توجه به بدن و نیازهای حیوانی شکل می‌گیرد و ذیل توجه به نیازهای دنیایی و احکام هستی‌شناسانۀ آن، اعتباریات متحقق می‌شود. در نهایت، پس از توبه، انسان در فرایند هبوطی قرار می‌گیرد که همراه با تشریع اعتبارات دینی و جدا شدن راه سعادت از راه شقاوت برای انسان است.

An Anthropological Explanation of Itebariat according to Human Descent based on Allameh Tabatabaei’s Views

Human descent isn’t a personal event; conversely, it is the entrance process of human in mundane life. Allameh Tabatabaei explained the generation and evolution of human’s itebariat by differentiating between the descent and the mundane creation of human and by explaining how and why human has been descended. The central point of this paper is Allameh Tabatabaei’s views on the relation of human descent to itebariat, according to which the entrancing to itebariat’s world is the reality of the descent. Itebariat have an essential role in forming the human society and also has an undeniable role in human growth and transcendence. Because of descent event, which is the human attention to plurality and ignoring the unity, itebariat is forming. Eventually, after penitence, human locates in the descent process accompanying with religious itebariat legislation and separating happiness from misery for human.