مفهوم متافیزیکی فرارویدادگی و زندگی پس از مرگ (در تاثیر فرارویدادگی حالات ذهنی بر حالات مغزی عصب‌شناختی بر مسئلۀ امکان زندگی پس از مرگ)

این مقاله تلاشی است در جهت تحلیل مفهوم فرارویدادگیِ نفس بر بدن (یا حالات مغزی عصب‌شناختی) و بررسی تاثیر اذعان به چنین رابطه‌ای میان نفس و بدن بر مسئلۀ زندگی پس از مرگ. مدعای این مقاله این است که مفهوم فرارویدادگی (که اجمالاً به معنای تاکید بر هم‌تغییری، وابستگی هستی‌شناختی و بی‌طرفی نسبت به تحویل‌پذیری است)، فاقد توان تبیینی کافی برای صورت‎بندی فیزیکالیستی مسئله رابطۀ نفس و بدن است. از این روی، حداکثر می‌تواند شاخصه‌هایی را در توصیف رابطۀ آن‎ها در اختیار نهد. شاخصه‌هایی که از یک سو با نسخه‌هایی از زندگی پس از مرگ که مبتنی بر دوگانه‌انگاری افلاطونی دکارتی باشند، ناسازگاری دارد و از سوی دیگر، صرفاً دلالت فیزیکالیستی نداشته و افزون بر نسخه‌هایی از زندگی پس از مرگ که با فیزیکالیسم سازگارند، با نسخه‌های یگانه‌باورانه و البته غیرفیزیکالیستی و غیرتحویلی نیز سازگارند.

Supervenience and afterlife

In this paper, an explication of the term "supervenience" is presented. Then, this explication is used to clarify the meaning of the supervenience of the soul (mind) on the body (brain) and its effect on the philosophical problem of the afterlife. It has shown that physicalism about soul cannot be formulated upon supervenience per se, since reductivity is an essential aspect of physicalism. So, the main thesis of this paper is that supervenience of the soul on body is consistent with nonphysicalistic/nonreductive versions of an afterlife as well as the physicalistic ones.