استنباط احکام فقهی از قصص قرآن از منظر اهل تسنن

قرآن کریم بعنوان نخستین و مهم ترین منبع احکام شرعی، پاسخ گوی تمام نیازهای بشر در تمام زمینه هاست؛ از این رو، اکثر احکام فقهی این معجزه الهی بدون تفصیل بوده و همواره در قالب امر و نهی نیست؛ بلکه گاهی در لابلای دیگر معارف قرآن، مانند مباحث اعتقادی، اخلاقی و امثال و قصص قرار گرفته است. قصص، یکی از موارد و مضامین سراسری، تکرار شونده و تاثیرگذار قرآن کریم می باشند و افزون بر این که دربردارنده نکته ها و عبرت های فراوانی هستند؛ در بسیاری از موارد در نقل و لابلای آنها احکامی بیان شده و می توانند میدان استنباط و تفقّه باشند.بکارگیری قصص قرآن در راستای استنباط احکام، دستاوردهای فراوانی در مسایل مختلف از جمله در زمینه معاملات و امور اجرایی و قضایی دارد؛ چنان که این امر در آثار علمای مذاهب، مشهود بوده و آنان احکام زیادی از آیات قصص استخراج کرده اند؛ از جمله: مشروعیت قرعه و جعاله و ضمانت و وکالت و اجاره، اطلاق اسم فرزند بر دخترزاده، و حرمت غنا و موسیقی.