تطبیق قاعدۀ فقهی لا ضرر بر ترویج یوگا‏

امروزه یوگا که فقط یک ورزش نیست، شهرتی جهانی یافته است. به نظر می‌رسد زمانی که افراد سایر ادیان از یوگا استفاده می‌کنند، باورهای هندو آگاهانه یا ناخودآگاه در پس زمینه ذهن آنها حضور پیدا می‌کند. بنابراین شکل ظاهری و عملی یوگا را نمی‌توان ورزش یا تمرینی بدنی و فاقد هرگونه عقبه فکری و عقیدتی در نظر گرفت. هدف از پژوهش حاضر بررسی تطبیق قاعده فقهی لاضرر بر ترویج یوگا می‌باشد. این تحقیق از گونه تحقیقات توصیفی و تحلیلی و روش گردآوری مطالب و اطلاعات در این تحقیق کتابخانه‌ای (اسنادی) است و در تحقیق حاضر از فیش‌برداری استفاده شده است.در تطبیق قاعدۀ «لاضرر» بر یوگا بیان می شود که هم احتمال ضرر مادی وجود دارد و هم ضرر معنوی. طبق قاعدۀ لاضرر، انجام یوگا در فقدان اساتید مجرب می‌تواند آسیب‌های بدنی قابل‌توجهی را متوجه افراد نماید. به‌احتمال عقلایی در یوگا و ترویج آن در جامعه ضررهای متعدد معنوی، دینی، فرهنگی، اجتماعی و فکری معتبر است. از دیگر موارد تطبیق قاعده این است که فرد یوگی اهل جهاد و مبارزه با دشمن نیست، چون دنبال کسب آرامش است و چنین فردی دنبال جهاد فی سبیل الله و مبارزه با دشمنان اسلام نمی‌رود. همچنین بر اساس اصل «اهیمسا».یوگی نباید هیچ‌گونه آسیبی به دیگران و حیوانات وارد بیاورد (بطور مطلق)، و این اصل مخالف اصل جهاد و مبارزه با دشمنان اسلام و متجاوزان به سرزمین و کشتن محاربان است.

applying the jurisprudential principle of lā ḍarar (no harm) on the promotion of yoga

today, yoga has gained worldwide fame. the father of yoga science in iran says that yoga is not just a sport. it seems that when people of other religions use yoga, hindu beliefs appear consciously or unconsciously in the background of their minds. therefore, the outward and practical form of yoga cannot be considered a physical exercise or exercise without any intellectual or ideological pass precipice. the purpose of this research is to investigate the application of the jurisprudential principles of lā ḍarar on the promotion of yoga. this research is a type of descriptive and analytical research; and the method of collecting materials and information in this research is a library (documents) and in the present research, an indexing method was also used. according to the principles of lā ḍarar, practicing yoga in the absence of experienced teachers can cause significant physical harm to people. there are many spiritual, religious, cultural, social and intellectual losses in yoga and its promotion in the society. among the other cases of application of this principle is that a yogi is not a person of jihad and fighting against the enemy, because he seeks peace, and such a person does not seek jihad for the sake of allah and fight against the enemies of islam. also, according to the principle of ahimsa, a yogi should not cause any harm to others and animals (absolutely), and this principle is against the principle of jihad and fighting against the enemies of islam and land invaders and killing the warriors.