تحلیل و بررسی دیدگاه فقهای امامیه درباره ازدواج با زن زناکار (زانیه) با نگاهی به فقه‌النظریه و فقه‌النظام شهید صدر

حکم ازدواج با زن زناکار (زانیه) یکی از بحث‌برانگیزترین و پرچالش‌ترین مسائل فقهی شمرده می‌شود؛ لذا سوال تحقیق آن است که حکم ازدواج با زانیه از منظر فقهای امامیه کدام است؟ فقهای امامیه در مشروعیت یا عدم‌مشروعیت آن بایکدیگر اختلاف دارند؛ مشهور فقها قائل به جواز ازدواج با زانیه هستند و در مقابل، این کار از دیدگاه برخی دیگر حرام است. با این حال قائلان دیدگاه اخیر درباره اینکه حرمت شامل مطلق زانیه می‌شود، یا تنها زانیه مشهور و معلنه، اختلاف دارند. پژوهش حاضر که به روش توصیفی تحلیلی است، نشان می‌دهد که دیدگاه مشهور فقها که با جمع بین ادله، ازدواج با زانیه را مکروه می‌دانند، با قواعد باب تعارض سازگاری ندارد. نتیجه آنکه شاید از ظاهر برخی از روایات فقط حرمت ازدواج با زانیه مشهوره به دست آید، اما بر اساس فقه‌النظریه و فقه‌النظام شهید صدر، ازدواج دائم با مطلق زانیه حرام است؛ زیرا ازدواج با زانیه هیچ‌یک از اهداف تعیین‌شده برای ازدواج و تشکیل خانواده را تامین نمی‌کند و در این صورت خانواده صالح و سالم شکل نمی‌گیرد و فساد در این خانواده نهادینه می‌شود.

An Analysis and Examination of the View of Imamiyah Jurists about Marriage to an Adulterous Woman (Zāniya) Focusing on Shahid Sadr’s Fiqh al-Naẓariya and Fiqh al-Niẓām

The ruling on marriage to an adulterous woman (zāniya) is considered as one of the most controversial and challenging jurisprudential issues. The research question is what is the ruling on marrying an adulteress from the perspective of Imamiyah jurists? Imamiyah jurists have different viewpoints on its legitimacy or illegitimacy. Most jurists consider it permissible to marry an adulteress, and on the contrary, this is ḥarām (forbidden) from the point of view of other jurists. However, those who hold the latter view have different perspectives on whether ḥurmat (being ḥarām) includes only the adulteress, or the known and public adulteress (an adulteress who is known by everyone or commits adultery in public). The present study, which is based on a descriptiveanalytical method, indicates that most of views of the jurists who consider marriage to an adulteress to be makrūh (detestable) by combining arguments do not agree with the rules of conflict. The conclusion is that perhaps from the appearance of some narrations, only marrying a famous adulteress can be considered as ḥarām but according to Shahid Sadr’s Fiqh alNaẓariyah and Fiqh alNiẓām, permanent marriage to an adulteress is ḥarām. Because marriage to an adulteress does not fulfill any of the goals set for marriage and family formation, and in this case, a healthy and righteous family is not formed and corruption is institutionalized in this family.