رویکردی انتقادی به تعارض مبنای قانون‌گذار در رویش دندان مجنی‌علیه قبل و بعد از قصاص (موضوع ماده‌های 413 و 415 ق. م. ا. مصوب 1392)

یکی از مسائل مرتبط با جنایت بر دندان‌ها، مسئله‌ی رویش دندان مجنی‌علیه قبل و بعد از قصاص است. مسئله‌ای که فقهای امامیه دیدگاه‌های مختلفی درباره‌ی آن ارائه داده‌اند. در این راستا، قانون‌گذار در مواد 413 و 415 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 دو رویکرد و حکم متفاوت اتخاذ کرده است. وفق ماده‌ی 413 رویش دندان قبل از قصاص موجب سقوط قصاص و محکومیت مرتکب به پرداخت ارش می‌باشد و بر اساس ماده‌ی 415 روئیدن دندان بعد از قصاص، مسئولیتی برای مجنی‌علیه در پی ندارد. این در حالی است که دیدگاه فقهی معیار در این دو ماده یکسان است و این اقتضا دارد که ماده‌های مورد اشاره منسجم باشند. این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی نگاشته شده، بیانگر آن است که بر پایه‌ی عدم انسجام بین ماده‌های 413 و 415 یکی از آن‌ها با موازین شرعی مغایرت دارد و در نتیجه اصلاح آن ضروری می‌نماید.

Critical attitude to contradicting underlying of legislator about eruption tooth of victim of crime before and after retaliation: (articles 413 and 415 Islamic Penal Code Act 1392)

Eruption tooth of victim of crime before and after retaliation is one of issues concern to crime on teeth that Imamiyah Jurists express various theories about it. Hereupon, legislator has adopted two different attitudes in articles 413 and 415 Islamic Penal Code Act 1392.  According to article 413 eruption tooth before retaliation caused that retaliation not enforcement and condemn criminal to paying Arsh[PB1] [PB2]  and based on article 415 eruption tooth after retaliation entail not responsibility for victim of crime. Whereas juristic opinion – Fatwa that considered as criteria is equal in them and it necessitate above – mentioned articles to be consistent. This research that writed through a descriptive – analytic method, disregard to contradict one of mentioned articles to criteria juristic opinion, consequently to be necessary it reform.