تاملی در اشتراط قید سلاح و محاربه اینترنتی

در محاربه، ارعاب و برهم زدن امنیت عمومی مردم در بسیاری از مواقع با به کارگیری سلاح صورت می‌پذیرد و لیکن بخش عمده‌ای از ارعاب و تهدیدات و اختلال امنیت عمومی مردم از طریق غیر سلاح نیز رخ می‌دهد. نگارندگان در این تحقیق با گامی نو به بررسی حکم قسم دوم از تهدیدات همچون پاشیدن اسید و یا دیگر موادهای شیمیایی بر مردم که از طریق غیر سلاح صورت می‌پذیرد، می‌پردازند. پس از نقد و بررسی اقوال و ادله فقها در این زمینه، این نتیحه حاصل است که قید سلاح با لحاظ کردن مناسبت بین حکم و موضوع در روایات وارده در باب محاربه، نمی‌تواند در تحقق محاربه نقشی داشته باشد و به تبع آن این قسم از تهدیدات و اختلال امنیت عمومی مردم هر چند که به صورت اینترنتی و در فضای مجازی صورت پذیرد، در شمار محاربه قرار می‌گیرد.

A Study on Stipulating Condition on Weapon and Internet Based Muḥāriba (Waging War)

In muḥāriba, the intimidation and disruption of public security in many cases are triggered by the use of weapons; however, much of the intimidation, harassment, threats and disruption of public security, such as throwing acid or other chemicals at people take place without weapons. Taking new steps, the authors of this study undertook to investigate those sorts of threats made with no weapons. After critiquing and examining all comments and evidences quoted by jurists in this respect, the authors made the conclusion that there is no need to consider weapons as a basis to muḥāriba crime, namely, the cases that fall under this term do not essentially require involvement in armed criminal activities, those kinds of involvements including intimidation and disruption of public security taking place in cyberspace or through internet can also be considered as a muḥāriba crime as per to the appropriateness of the sentences imposed and the theme featured by narratoins about muḥāriba in this respect.