تحلیلی بر روند تحولات جمعیت شهری استان اصفهان در سه دهه ی 1365 تا 1385

شهرها و روند شهرنشینی در ایران در دهه های اخیر تحولات عظیمی راپشت سر گذاسته است. به گونه‌ای که طی سه دهه‌ ی اخیر تعداد و جمعیت شهر ها وتوسعه ی فضایی آنها ابعاد بی‌سابقه ای یافته. استان اصفهان نیز به عنوان یکی از بزرگترین استان های کشور از این تحولات دور نمانده است، استان مذکور به دلیل موقعیت ویژه ی جغرافیایی در فلات مرکزی، استقرار در پهنه‌ای پایکوهی و گسترش در امتداد زاینده رود از دیرباز از جاذبه‌های طبیعی به منظور استقرار اولیه ی جمعیت برخوردار بوده است. پژوهش حاضر در پی بررسی روند تحولات جمعیتی استان اصفهان طی سه دهه‌ی1365، 1375و1385 است. روش تحقیق اسنادی، تحلیلی و توصفی است که از نرم‌افزارهایexcel ٍ، spss، gis به منظور ارایه نتایج و دستیابی به اهداف تحقیق استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که روندتحولات جمعیت شهری در اصفهان به تنهایی ناشی از افزایش طبیعی آن نیست بلکه عوامل اقتصادی، سیاسی واجتماعی بر رشد شتابان جمعیت و تحولات آن در طی سه دهه ی مذبور تاثیرگذار بوده است. پراکنش مکانی نا-متعادل و نامتناسب خدمات، تاسیسات و صنایع نه تنها باعث نوسانات شدید جمعیتی در سطح استان گردیده است بلکه ناهماهنگی و نابرابری‌های ناحیه ای راسبب شده است. چالشی جدی که باید با دیدی اصولی و نظام‌وار در راستای ساماندهی و مدیریت خردمندانه ی آن گام برداشت.