تاثیرات متقابل سازه و معماری در معماری نوین کشورهای در حال توسعه با تاکید بر منطقه خاورمیانه از منظر معماری بیونیک در راستای ارتقاء کیفیت کالبدی فضا

تعامل سازه و معماری تاثیرات بصری و کارکردی مختلفی را در فضای کالبدی ایجاد می‌کند. به بیانی، نحوة رابطه این دو میتواند در برگیرنده پتانسیل‌ها (و گاهی ضعف‌هایی) تاثیرگذار بر کیفیت نهایی فضا باشد. فرم اسکلت سازه بی‌شک با فرم ساختمان حامل آن ارتباطی تنگاتنگ دارد. هدف این مقاله، تاثیرات متقابل سازه و معماری در معماری نوین کشورهای درحال توسعه با تاکید بر منطقه خاورمیانه از منظر معماری بیونیک در راستای ارتقاء کیفیت کالبدی فضا است. از این رو طراحی ساختمان تعیین فرم کلی آن به نوعی طراحی سازه نیز هست. با وجود این، رابطه میان طراحی سازه و طراحی معماری می‌تواند فرم‌های گوناگونی به خود بگیرد. مفاهیم معماری و سازه و نحوه تعامل و تاثیرات متقابل آن‌ها و همچنین معماری نوین هزاره سوم، مفاهیمی هستند که در این تحقیق مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند و نتایج آن‌ها مورد استفاده پژوهشی قرار گرفته است. در این مقاله از روش ترکیبی( توصیفی وتحلیلی ترکیبی تاریخی) و مطالعه و بررسی کتابخانه‌ای استفاده و گردآوری و تجزیه و تحلیل‌ها نیز از طریق مطالعات کتابخانه‌ای صورت گرفت. سوال اصلی پژوهش این است که شاخص‌ها و اصول معماری بیونیک در معماری نوین به چه صورت می‌باشد؟ نتایج این مقاله نشان داد که بیونیک در حقیقت وسیله‌ای خلاق برای دست یافتن به هدف پایداری بطور موثر و کارآمد می‌باشد. تمام ساختمان‌ها و فرآیندهای طبیعت را می‌توان پایدار دانست چرا که آن‌ها بطور نامحدود برای هزاران سال برقرار مانده‌اند. روزانه، انسان‌ها و مخلوقات آن‌ها بطور منفی بر محیط تاثیر می‌گذارند.