نقش هویت ملی و سرمایه فرهنگی در ارتقای آموزش شهروند جهانی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه فرهنگی در ارتقای آموزش شهروند جهانی است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و برحسب نوع داده‌ها آمیخته (کیفی کمی) و رویکرد کیفی از طریق تحلیل محتوا و کدگذاری (بازمحوری انتخابی) و رویکرد کمی، روش پیمایشی بود. جامعه آماری در بخش کیفی خبرگان (اعضای هیات علمی استان هرمزگان)، با استفاده از روش نمونه‌گیری غیراحتمالی هدفمند و اصل اشباع، 14 نفر انتخاب شدند و در بخش کمی جامعه آماری از اعضای هیات علمی دانشگاه‌های دولتی و غیردولتی استان هرمزگان با استفاده از جدول مورگان انتخاب و نمونه آماری 185 نفر به روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای انتخاب شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها در بخش کیفی از فیش‌برداری و مصاحبه حضوری نیمه‌ساختاریافته و در بخش کمی از پرسشنامه‌های محقق‌ساخته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل عامل اکتشافی و تحلیل عامل تاییدی استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مولفه‌های هویت ملی (تعلق خاطر به نمادها، اسطوره‌های ملی و مذهبی، فرهنگ و روش اسلامی، نقش تاریخ، احساس تعلق به فرهنگ، روش زندگی ایرانی، آشنایی با میراث جهانی) و سرمایه فرهنگی (حالت تجسم‌یافته ذهنی، حالت تجسم‌یافته عینی، حالت نهادی شده) بر روی آموزش شهروند جهانی دارای بار عاملی بالای 5/0 هستند و از لحاظ آماری در سطح معنی‌دار قرار دارند و مدل ارائه شده با توجه به شاخص‌های agfi، gfi، rasea دارای برازش مناسب است و به مسئولان نظام‌های آموزشی پیشنهاد می‌شود جهت افزایش و ارتقای سطح آموزش شهروند جهانی به مولفه‌های سرمایه فرهنگی تاکید و توجه خاص داشته باشند.