معیارهای بلندمرتبه‌سازی از دیدگاه زیباشناسی و منظر شهری در راستای آمایش سرزمین و جغرافیای شهری: نمونه موردی: منطقه 22 تهران

بررسی معیارهای ساختمان‌های بلندمرتبه در منظر شهری دارای ابعاد و شاخص‌های متنوعی است. شناخت این ابعاد می‌تواند طراحان شهری و معماران را در جهت تقویت ارائه منظر شهری زیبا و مقبول و همچنین حذف نقاط منفی در طراحی کمک‌رساند. برهمین اساس، تحقیق حاضر به بررسی دیدگاه‌های زیباشناسی در مقوله منظر شهری و تاثیر آن بر ساختمان‌های بلندمرتبه می‌پردازد. در این‌ضمن فراخوانی معیارهای بلندمرتبه‌سازی از دیدگاه نظریه‌پردازان، متخصصین معمار و شهرساز و همچنین ساکنین و غیرساکنین، بهره‌برداری شود و از نظر زیبایی‌شناسی باتوجه به گسترش بناهای بلندمرتبه مسکونی از نوع منفرد و خوشه‌ای مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات و داده‌های، روش‌های کیفی و کمی به‌صورت توامان به کار برده شده است، بدین‌صورت که برای تجزیه و تحلیل داده‌های کیفی از روش تحلیلی کیو، و جهت آنالیز داده‌های میدانی، از نرم‌افزار تحلیل آماری spss استفاده شده است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که در تاثیر زیباشناسی بناهای بلند منفرد و خوشه‌ای باید تفاوت قائل شد؛ زیرا ابعاد تاثیرگذار این بناها در منظر شهری متفاوت است. برج‌های منفرد دارای فرم شاخص و بناهای بلند خوشه‌ای به دلیل تکرار می‌توانند به راحتی با تناسبات محیطی هماهنگ شوند و از این طریق خط آسمان هماهنگی در جغرافیای شهرها خلق کنند.