نقش مطالعات جغرافیای انسانی(عناصر محیط -رفتار) در بازشناسی الگوی آموزشی درس طراحی معماری 5(مسکونی)

رویکردهای نو در آموزش با توجه به توسعۀ کمی و کیفی آن از موضوعات اثرگذار در برنامه‌ریزی آموزشی است که نقشی اثرگذار در تحول اجتماعی دارد. در این راستا هدف این مقاله بررسی، تحلیل و ارزیابی مولفه‌های رفتاری و محیطی اثرگذار در آموزش معماری مجموعه‌های مسکونی در درس کارگاه طراحی معماری 5 است. روش تحقیق ترکیبی (توصیفی-همبستگی) است. مدل شناختی پژوهش، با استفاده از نظریات صاحب نظران، مطالعات کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شد. در این مطالعه مولفه های نرم افزارها و برنامه‌ریزی‌های آموزشی، انسان افزارهای آموزشی شامل دانش، مهارت‌ها، تجارب و خلاقیت، سخت افزار و مدیریت افزارهای آموزشی، روش فردیگروهی، امکانات هندسی، امکانات فرهنگی، مولفه‌های مفهومی انتزاعی، کالبدی محیطی و ذهنی رفتاری، مولفه‌های ادراکی و کیفیت محیطی شناسایی شدند. سپس به منظور پالایش و جمع‌بندی ادبیات پژوهش به تدوین پرسشنامه پرداخته شد. توزیع پرسشنامه میان جامعۀ آماری خبرگان طراحی معماری مسکونی انجام گرفت؛ و نتایج آماری بدست آمده مولفۀ ادراکی شامل خودآگاه و ناخودآگاه دارای بیشترین اثر و امکانات هندسی دارای کمترین تاثیر در این زمینه است. با توجه به مطالعات شناختی و نتایج آماری بدست آمده، مدل تحلیلی پژوهش منجر به ارائۀ الگوی فراگیر برای آموزش طراحی معماری مسکونی شد.