نقش و جایگاه قانون در مدیریت شهری شهر تهران

این پژوهش شناسایی و ردیابی موانع و مسائل اجرایی برنامه‌های حوزه‌ی مدیریت شهری و نقش و جایگاه قانون در آن است. با توجه به نظریات مطرح شده، نتیجه‌گیری مباحث مطالعه شده ذکر شده و پیشنهادات لازم مطرح شده است و تصویر وضع موجود سامانه مدیریت شهری در ایران، تصویری مغشوش است. امور جاری در کشورها براساس مجموعه قوانین آنها اداره می‌گردد و قوانین و مقررات، نقش ابزار اجرایی مدیران شهری را به عهده دارد؛ اما، علی‌رغم گسترش شهرها و به تبع آن پیچیده‌تر شدن مسائل شهری و گسترش حیطه وظایف مدیران شهری، هنوز هم قانون مصوب 1334 شهرداری‌(با اصلاحات) به عنوان قانون اصلی در شهرداری کلان شهر تهران به حساب می‌آید و این امر موجب بروز مشکلات عدیده‌ای گردیده است. مطالعه‌ی منابع و ماخذ حقوقی، ناکارآمدی و قدیمی بودن قوانین مدیریت شهری را نشان می‌دهد که روزآمدی این قوانین موجبات ساماندهی بخشی از مشکلات این حوزه را فراهم می‌نماید. یکی از اقداماتی که می‌تواند جهت اصلاح روندهای نادرست و یا بهبود وضع موجود موثر واقع شود، آسیب‌ شناسی اجرای طرح‌های شهری است، چرا که با دیدگاه نقادانه مسائل و مشکلات اجرایی چنین طرح‌هایی نمایان شده و از این طریق می‌توان راه‌هایی را برای جلوگیری از شدت یافتن مسائل و ریشه‌کن کردن آن‌ها پیشنهاد داد.