ارزیابی اثرات توسعه گردشگری بر کاهش میزان فقر و توانمندسازی اقتصادی، مطالعه موردی روستاهای شهرستان پارس آباد معان

گردشگری بزرگ‌ترین صنعت خدماتی جهان ازنظر درآمدزایی شناخته‌شده است و تغییرات اقتصادی زیادی را در پی داشته است می‌تواند به‌عنوان یک صنعت اقتصادی توانمند تاثیر بسیاری بر اشتغال داشته باشد. در مقاله حاضر برای بررسی توسعه گردشگری بر کاهش میزان فقر و توانمندسازی اقتصادی خانوارها در روستاهای شهرستان پارس‏آباد پرداخته شده است. این پژوهش ازنظر نوع کاربردی و ازنظر ماهیت انجام، توصیفی – تحلیلی و برای گردآوری داده‏ها از روش‏های کتابخانه‏ای و میدانی استفاده‌شده است. جامعه آماری این تحقیق، 13 روستا موردمطالعه در شهرستان پارس‏آباد می‏باشد که طبق فرمول کوکران 352 خانوار به‌عنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه‌گیری سیستماتیک پرسشنامه‌ها تکمیل شد..برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات و داده‌های spss و از روش‏های آماری توصیفی و استنباطی استفاده‌شده است. یافته تحقیق با استفاده از آزمون (ویلکامسون وt دوجفت)حاکی از آن است ، با استناد آماره t با مقدار(404/7 ) از میزان توسعه گردشگری و همه ابعاد (به جز بُعد کالبدی) با مقدار t میانگین:( 83/2) در زمان پس از توسعه گردشگری به‌صورت معنادار کاهش‌یافته است. از طرفی، میزان توسعه گردشگری با آماره t برابر با 404/7 در زمان پس از توسعه گردشگری کاهش‌یافته است. درنتیجه مقاله منطقه بیشتر باید برنامه‏ریزی لازم در جهت گسترش و گردشگری توسعه یابد. و می‌تواند به‌عنوان منبع درآمدزایی برای منطقه و کشور باشد و از فقر و بیکاری مردم بکاهد، واقعیت امر این است که صنعت گردشگری و توریسم نتوانسته در این منطقه موفقیت چندانی به دست آورد.