مطالعه جامعه شناختی شهرها و روستاها با تحلیل گرایش های فردگرایانه (موردمطالعه : شهروندان شهر تهران)

از مشخصه‌های جغرافیای شهری ایجاد مدرنیته و مفهوم گرایش به فردگرایی است که از میان این جغرافیا به وجود می‌آید. ابعاد گوناگون فردگرایی باید در تحلیل و تبیین آن مورد توجه قرار گیرد. بعدی که فرد به دنبال منافع شخصی خود باشد، فردگرایی خودخواهانه نامیده می‌شود. در این پژوهش اثر عوامل سبک‌زندگی شهری، رضایت از زندگی، عام‌گرایی، و اعتمادتعمیم یافته بر گرایش به فردگرایی خودخواهانه مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله از جهت هدف، کاربردی و از نظر تحلیل، توصیفی-پیمایشی است. برآورد نمونه‌ی فرمول کوکران، 400 نفر از میان ساکنان بالای 25 سال جغرافیای شهر تهران می‌باشد. روش گردآوری اطلاعات افراد نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای و با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته جمع‌آوری اطلاعات صورت پذیرفته است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که رابطه متغیر سبک زندگی شهری و گرایش به فردگرایی، خودخواهانه معکوس و مقدار همبستگی برابر 0.537، رابطه متغیر رضایت از زندگی و گرایش به فردگرایی ،خودخواهانه معکوس و مقدار همبستگی برابر 0.647 و رابطه متغیر عام‌گرایی و گرایش به فردگرایی خودخواهانه، معکوس و مقدار همبستگی برابر 0.608 و رابطه متغیر اعتماد تعمیم یافته و گرایش به فردگرایی خودخواهانه، معکوس و مقدار همبستگی برابر 0.698شده است. همچنین همبستگی جمعی چهار متغیر سبک‌زندگی، رضایت از زندگی، عام‌گرایی و اعتمادتعمیم یافته با گرایش به فردگرایی خودخواهانه برابر 0.785 و ضریب تعیین برابر 0.616 به دست آمد. به عبارت دیگر متغیرهای سبکزندگی، رضایت از زندگی، عام‌گرایی و اعتمادتعمیم یافته، به میزان 61.6 درصد از تغییرات متغیر «میزان گرایش به فردگرایی خودخواهانه» را تبیین می‌کنند.