چالش های شهر خلاق از منظر سیاستگذاری‌ و برنامه‌ریزی شهری (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

مفهوم شهر خلاق، اغلب به عنوان مشکلی از برنامه‌ریزی راهبردی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از میانه دهه‌‌ی 1990 به بعد، ابتدا در بریتانیا و سپس در آمریکا، مفهوم شهر خلاق به یک پارادایم معمول و یک مدل جدید از گرایش به برنامه‌ریزی و سیاست‌های شهری تبدیل شده است. اما چالش‌های پیش روی شهرها از موانع مهم در پیوستن به شهرهای خلاق می‌باشد. در شهر اصفهان سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های نامناسب شهری و نبود شیوه‌های کاری هماهنگ و منسجم و به روز و عدم تشریک مساعی میان بخش‌های دولتی در سطوح مختلف حکومتی، فعالان بخش خصوصی و نهادهای اجتماعی و شهری یکی از چالش‌های عمده شهر اصفهان به عنوان شهرخلاق است. به همین منظور این پژوهش به بررسی و مطالعه این چالش می‌پردازد. جامعه آماری پژوهش، شهروندان شهر اصفهان و حجم نمونه 384 نفر، که به روش تصادفی و با استفاده از فرمول کوکران تعیین شده است. جهت تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای spss، amos و gisاستفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهند که شاخص وضعیت سیاستگذاری و برنامه‌ریزی شهری و نیز رهبری خلاق در شهر اصفهان با توجه به برآورد آزمون (t) تک نمونه‌ای مطلوب نمی‌باشد، اما شاخص خلاقیت شهری با توجه به برآورد آزمون تی (t) تک نمونه‌ای مطلوب ارزیابی می‌شود.