بررسی فقهی و حقوقی کاربردهای تصویربرداری ماهواره‌ای در توسعه پایدار جغرافیایی با تاکید بر موضوع مسئولیت حقوقی

سنجش از دور فرایندی است که می‌توان از راه دور اطلاعاتی را از طریق ماهواره‌های ارسال شده به فضا استخراج کرد.طراحان نقشه با اطلاعات به دست آمده میتوانند نقشه‌هایی تهیه کنند و این نقشه‌ها مبنای برنامه‌ریزی برای توسعه پایداردر مناطق جغرافیایی قرار می‌گیرد.ولی گاهی این اطلاعات غلط بوده یا به دلیل اهمال و سهل‌انگاری و گاهی عمدی و آگاهانه ممکن است در ورود اطلاعات، اشتباه وارد شده و افراد مصرف کننده را دچار حادثه و ضرر بسیاری کند.هدف این مقاله بررسی مبنای فقهی و حقوقی مسئولیت این طراحان و افراد درگیر در این حوزه است. با توجه به این مسئله سوال اصلی مقاله حاضر این است که آیا مبانی موجود در قانون داخلی و منابع فقهی جوابگوی دعاوی طرح شده است یا خیر؟روش این مقاله توصیفی تحلیلی است.فرضیه‌ای را که مقاله برای پاسخگویی به سوال اصلی درصدد بررسی آن است این است که به نظر می‌رسد با توجه به چند مرحله‌ای بودن استخراج اطلاعات در سنجش از دور و وجودروابط مختلف در این فرایند نمی‌توان قائل به مبنایی واحد در روابط مختلف این حوزه شد.لذا با قبول چند مبنایی از متضرر به نحو احسن حمایت می‌شود. نتایج مقاله نشان می‌دهد که تصویربرداری ماهواره‌ای در توسعه پایدار جغرافیایی به ویژه درحوزه حفاظت از محیط زیست ابزاری بسیار کارآمد است؛اما اطلاعات حاصل از این منبع در صورت غیردقیق بودن وتجزیه و تحلیل ناقص مبنای طرحها و اقدامات مخرب برای توسعه پایدار میشوند که این بعد از موضوع ضرورت مسئولیت حقوقی و بررسی فقهی و حقوقی کاربردهای تصویربرداری ماهواره‌ای درتوسعه پایدارجغرافیایی رابرجسته مینماید.