ارزیابی همگراییهای اقتصادی میان جمهوری اسلامی ایران و کشورهای عضو سازمان شانگهای
|
|
|
|
|
نویسنده
|
طباطبایی مرتضی ,اسماعیل پورروشن علی اصغر ,دانیالی تهمینه ,لطفی حیدر
|
منبع
|
نگرش هاي نو در جغرافياي انساني - 1399 - دوره : 12 - شماره : 2 - صفحه:17 -34
|
|
|
چکیده
|
وابستگی متقابل اقتصادی، ادغام اقتصادهای ملی در سطح جهانی و منطقهای نیز از مهمترین پیامدهای اقتصاد امروز کشورهای درحالتوسعه است. وابستگی متقابل اقتصاد کشورها به قدرتهای جهانی و رشد سریع تجارت جهانی ضمن گسترش سریع رقابت بینالمللی، زمینه همکاری متقابل و در تقابل یکدیگر را برای کشورهای جهان به همراه آورده است. جمهوری اسلامی ایران پس از تحریمهای پسابرجام، با مشکلات گسترده اقتصادی مواجه شده است و در طی سالهای پیش رو، مشکلات اقتصادی آن بیشتر نیز خواهد شد. ازاینرو سیاستهای نگاه به شرق و منطقهگرایی ایران افزایش خواهد یافت. سازمان همکاری شانگهای از جمله سازمانهایی میباشد که در زمینه منطقهگرایی و در زمینههای اقتصادی پیشرفتهای قابل ملاحظهای را به خود دیده است و از اینرو همگراییهایی که ایران به خصوص از لحاظ اقتصادی به کشورهای عضو اصلی این سازمان مانند روسیه و چین دارد، میتواند راهی برای کاهش فشارهای اقتصادی و بهبود وضعیت اقتصادی ایران منجر گردد. از اینرو مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و کاربردی به ارزیابی همگراییهای اقتصادی میان جمهوری اسلامی ایران و کشورهای عضو سازمان شانگهای، به منظور ارزیابی پتانسیلهای صادرات واردات غیرنفتی ایران و کشورهای عضو سازمان شانگهای از طریق روشهای آزمون مشابهت و کسینوس زاویه پرداخته است. نتایج نشان داد که ایران به ترتیب با کشورهای چین، روسیه، هند و پاکستان بیشترین پتانسیلهای تجاری را داراست و در این بین میزان واردات کالاها از کشورهای چین و هند بسیار بیشتر از سایر کشورهای منطقه و حتی کشورهای جهان است.
|
کلیدواژه
|
منطقهگرایی، همگرایی اقتصادی، سازمان همکاریهای شانگ های، جمهوری اسلامی ایران
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره), ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره), ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره), ایران, دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار, ایران
|
|
|
|
|
|
|