تعیین کاربری‌های بهینۀ کارخانۀ ریسباف اصفهان بر اساس مدل «برنامه‌ریزی سلسله‌مراتبی»

امروزه استفادۀ مجدد از مواریث صنعتی به‌ویژه کارخانه‌های صنعتی یکی از مباحث چالش‌برانگیز حوزۀ میراث صنعتی محسوب می‌شود. ابعاد وسیع این بناها و به‌تبع آن، هزینه‌های زیاد مرمت و نگهداری و یا تمایل مالکان به تخریب این بناها و احداث ساختمان‌هایی با بازده اقتصادی فراوان از این چالش‌هاست. برای حل این مشکل، اندیشیدن کاربری مناسب برای این بناها از موارد مهمی است که باید بدان توجه کرد. موضوع این پژوهش حفاظت از کارخانه ریسباف اصفهان به‌عنوان یکی از مواریث مهم معماری صنعتی ایران است که لازمه آن تعیین مناسب‌ترین کاربری‌ها برای این اثر بر اساس مجموعه‌ای از معیارهاست. در این پژوهش تلاش می‌شود به کمک مدل برنامه‌ریزی سلسله‌مراتبی و نرم‌افزار expert choice، مناسب‌ترین کاربری‌های این اثر صنعتی تعیین شود. بررسی 5 معیار کلی این پژوهش نشان می‌دهد در اولویت نخست شایسته است که کاربری کارخانه (تداوم وضعیت موجود) و پس‌ازآن کاربری فرهنگی با توجه ویژه به فرهنگ صنعتی ملاک تصمیم‌گیری برای حفاظت از کارخانه ریسباف قرار داده شود.