نقش منظر فضاهای شهری در میزان «حس تعلق به مکان» از دیدگاه شهروندان (نمونه موردی: میدان‌های شهری همدان)

منظرشهری به‌عنوان اولین سطح برخورد و ارتباط شهروندان با محیط شهری نقش مهم و تاثیرگذاری در ادراک محیط و ارتقای تعلق مکانی شهروندان به فضاهای شهری دارد. ارتقای عوامل منظر شهری به‌عنوان محرک توسعه ابعاد هویتی و تعلقی مکان‌های شهری زمانی می‌تواند مفید باشد که بتوان ابعاد و مولفه‌های تاثیرگذار آن را شناخت و مقدار تاثیر این عوامل را در میزان تعلق به مکان از دیدگاه شهروندان در جهت رفع نقاط ضعف و ترفیع نقاط قوت مکان، مورد بررسی قرار داد. در این راستا هدف از این پژوهش ارتقای ارزش‌های کیفی منظر فضاهای شهری و همچنین بررسی تاثیر مولفه‌های منظرشهری در میزان حس تعلق مکانی شهروندان به فضاهای شهری از دیدگاه کاربران فضا می‌باشد. بدین منظور در پ‍ژوهش حاضر از روش تحقیق، توصیفی‌ تحلیلی و از شیوه‌های مرور متون، منابع و اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانه‌ای استفاده شده است. با توجه به یافته‌های تحقیق می‌توان ابعاد حس تعلق منظر شهری را در سه مولفه انسانی، معنایی – ادراکی، کالبدی – فیزیکی و 21 شاخص‌ طبقه بندی و ارائه نمود. از بین این مولفه‌ها و عوامل تحقیق، شاخص‌‌های بافت و ترئینات، نمادها و نشانه‌ها، رویدادهای جمعی و فردی در میدان امام خمینی، شاخص‌‌های پوشش سبز و طبیعی، هویت، ارزش‌های فرهنگی و تاریخی در میدان باباطاهر، شاخص‌‌های رنگ و فرم عناصر، نمادها و نشانه‌ها، ارزش‌های فرهنگی – تاریخی در میدان بوعلی سینا و شاخص‌‌های پوشش‌های سبز و طبیعی، یادمان‌های تاریخی، تعاملات اجتماعی در میدان شیر سنگی بیشترین بار موثر را در میزان حس تعلق مکان نسبت به میدان‌های مورد مطالعه داشته‌اند. با توجه به نتایج به دست آمده و می‌توان پیشنهادهایی مبنی ارتقای کیفی نماها و بدنه‌ها، استفاده از نمادها و نشانه‌های تاریخی، فراهم نمودن امکان تجمیع و تعاون و همکاری شهروندان، استفاده از موتیف‌های معماری در ساخت اجزای کالبدی میدان و فراهم نمودن امکان ایجاد رنگ تعلق شهروندان در ارتقای حس تعلق عوامل منظر شهری در میدان‌های مورد مطالعه ارائه داد.