مطالعه شاخص‌های cp،et و tci بر ارزیابی آسایش انسان (مطالعه موردی: استان خوزستان)

آسایش اقلیمی یکی از مهمترین عوامل موثر در زندگی انسان است و شناخت شرایط زمانی و مکانی این مسئله نقش اثرگذاری در برنامه‌ریزی برای رفاه و پیشرفت جامعه انسانی دارد. هدف از این مطالعه بررسی شاخص‌های زیست اقلیمی بر ارزیابی آسایش انسان در استان خوزستان می‌باشد. پژوهش حاضر از نظر روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. در این تحقیق، به منظور ارزیابی شرایط اقلیم آسایش با استفاده از شاخص‌های بیوکلیمایی بیکر (cp)، دمای موثر (et) و اقلیم گردشگری (tci) و داده‌های اقلیمی طی دوره آماری 20 ساله (1392-1372) شرایط آسایشی در مناطق مختلف استان خوزستان تجزیه و تحلیل گردید. در نهایت پس از محاسبه ضرایب شاخص‌های زیست اقلیمی، برای نشان دادن بهتر تغییرات ضریب آسایش حرارتی در استان خوزستان پهنه بندی هر یک از شاخص‌ها به وسیله نرم افزار gis صورت گرفت. بررسی شاخص‌های زیست اقلیمی نشان داد که استان خوزستان در طول سال با داشتن تنوع بیوکلیمایی، از شرایط بسیار گرم تا بسیار خنک برخوردار است. اواخر بهار و طول تابستان از محدوده آسایش بیوکلیمایی خارج است، ولی در فصول پاییز، زمستان و نیمه اول فروردین ماه با توجه به برودت هوا، شرایط آسایش بهتری بر استان حاکم است.