بررسی رضایت‌مندی شهروندان از متغیرهای فردی موثر برکیفیت محیط زندگی (مطالعه موردی: مراکز محلات مسکونی شهر اهواز)

یکی از فاکتورهای مهم در اداره کردن و مدیریت نواحی سکونتی شهری سنجش کیفیت محیط می‌باشد. کیفیت محیط‌های مسکونی موضوعی مهم در مدیریت شهرها به ویژه کلانشهرها است. علاوه بر این امروزه با توسعه تکنولوژی روز به روز بر اهمیت توجه به کیفیت محیط‌ها به ویژه محیط‌های مسکونی (که 60 درصد و گاهی هم بیشتر از مساحت شهر را اشغال کرده است) بیشتر می شود. نوع پژوهش، از نظر هدف کاربردی و توسعه‌ای، از نظر روش انجام تحقیق، توصیفی- تحلیلی می‌باشد. ویژگی‌های سن، جنس، سطح تحصیلات، رضایت اقتصادی و وضعیت سلامت به عنوان ویژگی‌های فردی و مستقل در این زمینه شناسایی شده‌اند، تا تاثیرآنها بر رضایت مندی از کیفیت محیط مورد تحلیل قرار گیرد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران با در نظر گرفتن فرضیه حداکثر ناهمگنی، برای محدوده مورد نظر 384 نفرمحاسبه شد. به منظور تحلیل داده‌ها و محاسبه از روش‌های آماری نظیر توزیع فراوانی، آزمون تک نمونه‌ای t، ضریب همبستگی اسپیرمن، فی و کرامر، رگرسیون و آزمون دوربین واتسون استفاده شده و برای تحلیل نتایج داده‌ها از نرم‌افزار spss بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که متغیر جنسیت در ادراک محیط تاثیرگذار است، وضعیت تاهل در هر دو جامعه مورد تایید قرار گرفته است ولی رضایت اقتصادی تنها در محله عامری رضایت بخش نبوده است و تایید می‌شود، در حالی که تاثیر همین عامل در محلۀ کیانپارس رد شده است. نتایج تحلیل رگرسیونی نشان می‌دهد که بعد مشارکت اجتماعی در امور شهری و بعد سلامت جسمانی در هر دو محله باعث نارضایتی از کیفیت محیط زندگی شده است. میزان این نارضایتی در محلۀ عامری بسیار بیشتر از محلۀ کیانپارس می باشد. پیشنهاد می‌شود شبکه ای از فضاهای باز و فضاهای تفریحی، گذران اوقات فراغت، ورزشی و گردشگری وسیستم حمل ونقل عمومی و همگانی، خدمات و تسهیلات، فعالیت های فرهنگی و آموزشی در محلات مسکونی برای ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان توسعه یابد.