شاخص‌های موثر بر مصرف انرژی الگوهای مسکن در مقیاس محله با تاکید بر کارآیی انرژی‌(نمونه موردی: شهر سنندج)

با توجه به اهمیت کارآیی انرژی در توسعه پایدار محله ای به ‌مثابه یکی از معیارهای توسعه پایدار به لحاظ زیست ‌محیطی و بوم شناختی این مقاله با هدف شناسایی و مقایسه تطبیقی شاخص های موثر بر کارآمدی مسکن و بافت شهری به لحاظ بهبود وضعیت بهره وری مصرف انرژی، بر اساس مقیاسی میانی تحت عنوان(محله) انجام شد. در این راستا در چارچوب روش تحقیق تحلیلی توصیفی، نخست با مطالعات اسنادی به استخراج شاخص های موثر بر مصرف انرژی ساختمان ها با توجه به مقیاس محله و سپس به ریخت شناسی و کدبندی الگوهای مسکن و بافت شهر سنندج بر اساس شاخص های منتخب مدل مفهومی پژوهش پرداخته شد. سپس به مدل سازی و شبیه سازی مصرف انرژی کل (گرمایش، سرمایش و روشنایی) توسط نرم‌افزار design builder مبادرت ورزیده شد. تفسیر نتایج با استفاده از نرم‌افزار spss و تحلیل واریانس چند متغیری و همچنین طبقه‌بندی duncan حاکی از آن است که بین الگوهای غالب قرارگیری توده ساختمان، الگوی شبکه معابر و جهت‌گیری استقرار آن ها در مجموع 72 مدل بر اساس تقسیم‌بندی بافت قدیمی، میانی و جدید محلات شهر سنندج از منظر انرژی مصرفی کل رابطه معنی داری وجود دارد. لذا کارآمدترین و ناکارآمدترین الگوی شناسایی‌شده به ترتیب به مدل های b5f3o1 و b4f2o2 اختصاص ‌یافته است. الگوی توده های فشرده ساختمانی با اشتراک حداکثری جبهه ها در ارتباط با بلوک شهری، فضای باز میانی بلوک و جهت استقرار شرقی غربی از لحاظ بهره‌وری انرژی متعلق به بافت های جدید و میانی، مطلوب شناخته شد. رویکرد مورد استفاده این پژوهش، در روند طراحی مجموعه های ساختمانی در مقیاس محله و برنامه ریزی های آتی شهری برای بهبود بهره‌وری انرژی و کاهش پیامدهای زیست محیطی در مناطق شهری کاربرد دارد.