تحلیلی بر قابلیت‌های توسعه گردشگری ساحلی در بندر دیلم با استفاده از مدل‌های کمی

گردشگری ساحلی، طیف کاملی از گردشگری، فراغت و فعالیتهای تفریحی را که در نواحی ساحلی و آبهای نزدیک سواحل را در بر می‌گیرد. و به دلیل برخورداری از ویژگیهای خاص، از سایر عوارض مشابه متمایز می‌باشد. سواحل جنوبی کشور در امتداد خلیج فارس، به‎ عنوان نمادی از اقتدار ملی در روابط بین‌المللی و تعامل کشور با جهان محسوب می‌گردد. این پژوهش با هدف ارزیابی پتانسیل‌ها و محدودیت‌های توسعه گردشگری ساحلی در بندر دیلم انجام شده و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است، حجم نمونه 20 و جامعه آماری نخبگان شهرستان دیلم می‌باشد و از روش کتابخانه ای و اسنادی برای جمع آوری منابع استفاده شده است و جهت تحلیل داده‌ها از تکنیک swot و anp استفاده شده است. استراتژی ایجاد زمینه مشارکت مردم محلی و تقویت نقش مدیریتی در برنامه‌های آتی گردشگری با 754/ بالاترین اولویت و استراتژی ایجاد بوم گردهای محلی آموزش دیده برای خدمات دهی به گردشگران داخلی وخارجی با امتیاز 052/ پایین ترین اولویت را در مدل anp به خود اختصاص داده است. از بین عوامل چهارگانه مدل swot کمبود نیروی متخصص وکارامد در ارائه خدمات و توسعه فعالیت‌های گردشگری با وزن نهایی 88/ و ارتقای انگیزه ومیل به گردشگری درشهروندان همسایگان خارجی کشور با وزن 68/ بالاترین ضریب وزنی را به خود اختصاص داده است. به طور کلی استراتژی‌های انتخابی باید از نوع کمینه بیشینه باشد تا از فرصت‌هایی که متوجه استان است بتوان در راستای از بین بردن ضعف‌های توسعه گردشگری ساحلی بندردیلم استفاده کرد.