تحلیل عوامل و فرایندهای محلی در تحولات فضایی شهر بجنورد طی سال‌های 1345 تا 1395

شهر بجنورد از سال های اوایل دهۀ پنجاه، رشد شتابان خود را آغاز نموده و دگرگونی های همه جانبه‌های را از سرگذرانده است که شناخت ماهیت، ابعاد و آثار آن واجد اهمیت است. درباره منشا، روند و پیامدهای این تحولات و توضیح عوامل خاص و عام موثر بر آن، بررسی‌هایی انجام شده است. ماهیت عوامل و فرآیندهای موثر در دگرگونی‌های شهر بجنورد ایجاب می‌کند که گسترش آن در فاصلۀ سال‌های مورد بحث(1345 تا 1395) شناسایی شوند. تحقیق حاضر بر پایۀ این ایده انجام شده که با اینکه نقش عوامل و فرایندهای «عام» موثر در تحولات شهری در ایران انکاناپذیر است، لیکن تحولات فضایی شهرها به طور «خاص» عمدتاً بازتاب نیروها و مقتضیات «محلی» بوده است.  با توجه به ماهیت مسئله و اینکه قلمرو تحقیق کل شهر بجنورد بوده، تحقیق از نوع پس کاوی و به شیوۀ فراتحلیل و براساس داده‌های رسمی و ثانویه انجام شده است. نتایج تحقیق حاکی از این است که عوامل محلی «خاص» بجنورد از جمله: انتخاب شهر به عنوان مرکز سیاسی اداری استان خراسان شمالی، مهاجرپذیری و رشد سریع جمعیت، افزایش محدودۀ طرح جامع مصوب، واگذاری اراضی دولتی، تفاوت قیمت اراضی در بخش‌های مختلف شهر، سیاست‌ ایجاد مسکن مهر، ادغام کانون‌های روستایی و سکونتگاه‌های حاشیه نشین (غیررسمی) در پیکرۀ شهر، فرسودگی هستۀ درونی شهر و کاهش جمعیت بخش مرکزی به نفع بافت های پیرامونی و...، تحولات این شهر را رقم زده است.