the impact of diary keeping on iranian efl learners’writing accuracy: past tense use across proficiency levels

Language is highly context-sensitive and contextual learning of grammatical rulesshows how the rules can be used in sentences. in this line, the present study aimedto investigate the effect of diary writing on the correct use of english past tensesamong iranian pre-intermediate and upper-intermediate efl learners. the studyfollowed a quasi-experimental design with pre-test, treatment, and post-test, incontrol and experimental groups. to this end, a total number of 80 pre-intermediateand upper-intermediate learners were recruited based on convenience sampling andrandomly assigned to the study groups. the results of two one-way ancovasrevealed that diary writing had a positive effect on the accurate use of english pasttense at the pre-intermediate level but it did not show a significant effect amongupper-intermediate learners. these findings can have efficient implications for eflteachers, learners, syllabus designers, as well as material developers. efl teacherscan make use of diary writing as an effective method to help learners have a bettergrasp of english past tenses. course designers and material developers are advisedto have the results of this study under advisement and find a way to incorporate diarywriting tasks in their curriculum to help learners get a better understanding of englishtenses.

تاثیر یادداشت روزانه بر دقت نوشتن زبان آموزان ایرانی: استفاده از زمان گذشته

مطالعه حاضر با هدف برسی تاثیر نوشتن خاطرات روزانه بر استفاده صحیح از افعال زمان گذشته در بین زبان آموزان سطوح پیش متوسط و پس متوسط زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی در ایران انجام شده است. در مجموع چهل نفر از زبان آموزان سطح پیش متوسط و نیز چهل نفر از زبان آموزان سطح پس متوسط در این مطالعه شرکت کردند. پس از حصول اطمینان از همگن بودن سطح زبانی شرکت کنندگان از طریق آزمون مقدماتی انگلیسی (pet) ، شرکت کنندگان در هر سطح زبانی به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترلی متشکل از بیست زبان آموز در هر گروه تقسیم شده و در پیش آزمون طراحی و آزمایش شده جهت سنجش دانش ساختاری افعال زمان گذشته شرکت کردند. سپس در حالیکه طی جلسات مداخله، شرکت کنندگان آزمایشی دستور زبان در مورد افعال زمان گذشته را بر اساس نوشتن دفترچه خاطرات دریافت کردند، شرکت کنندگان کنترل همان مطالب را به صورت شفاهی دریافت و تمرین نمودند. در پایان دوره مداخله، شرکت کنندگان آزمون طراحی و آزمایش شده دیگری جهت سنجش دانش ساختاری افعال زمان گذشته را به عنوان پس آزمون دریافت نمودند. بررس نتایج با استفاده از تحلیل آماری انکووا نشان داد زبان آموزان سطح پیش متوسط در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترلی عملکرد بهتری داشتند. در حالیکه که تفاوت معناداری در بین دو گروه زبان آموزان سطح پس متوسط مشاهده نشد. نتایج مطالعه حاضر راهکارهایی عملی برای زبان آموزان و معلمان زبان خارجه و همچنین طراحان برنامه درسی و تهیه کنندگان مطالب آموزشی دارد.